Ειλικρινά δεν περίμενα πως θα άκουγα κάτι τέτοιο και ειδικά από τη Γαλλία. Οι Arcania λοιπόν μας έρχονται από μια χώρα από όπου κυρίως, στα δικά μας χωράφια, περιμένουμε να ακούσουμε ποιοτικά death/black πράγματα και τολμώντας να διαφοροποιηθούν μας χαρίζουν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς στο thrash metal. Εδώ όμως μπαίνει μια μεγάλη υποσημείωση. Όταν λέμε thrash metal δεν εννοούμε ούτε Slayer, ούτε Kreator κλπ. Εδώ οι Arcania κοιτάζουν αυστηρά προς Σουηδία μεριά με τον ήχο τους να παραπέμπει ευθέως στους επίσης Σουηδούς Darkane αλλά και στους Soilwork. Για να είμαι πιο ακριβής πάρτε τους Darkane του “Expanding Senses” και συνδυάστε τους με τους Soilwork της αντίστοιχης περιόδου, δηλαδή “Α Predator’s Portrait” και “Figure Number Five” και απολαύστε μια μίξη την οποία ελάχιστοι τολμούν και ακόμα λιγότεροι καταφέρνουν. Όπως κάθε Σουηδός ή εν πάση περιπτώσει Σουηδοπρεπής που σέβεται το εαυτό του έτσι και αυτοί εδώ φροντίζουν να γαρνίρουν το όλο αποτέλεσμα και με ολίγη από Metallica, αλλά και εδώ πρωτοτυπούν μιας και στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον οι αναφορές τους σχετίζονται με τις πιο μελωδικές στιγμές του “Black Album” που όπως καταλαβαίνετε γίνονται εμφανείς στις μελωδικές ανάσες του άλμπουμ. Τα αμιγώς σουηδικά riffs που εμφανίζονται και αυτά, τέλος, εδώ και εκεί δεν αποτελούν καμία απολύτως έκπληξη (το αντίθετο ίσως να αποτελούσε!) και γι αυτό αναφέρονται τελευταία στη όλη μουσική περιγραφή. Ένα επίσης θεμελιώδες για το είδος στοιχείο είναι τα άκρως απαιτητικά φωνητικά που χρειάζεται αυτή η μουσική. Εκεί ο τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας, ο Cyril Peglion, τα καταφέρνει με το παραπάνω τόσο στα εξαιρετικά καθαρά όσο και στα παθιασμένα ουρλιαχτά με τρόπο που συμβάλει με τη σειρά του στη δημιουργία ενός άριστου μουσικού αποτελέσματος. Για το τέλος και για να έχω τη δυνατότητα μιας ειδικής αναφοράς στο γεγονός άφησα τη δουλειά των δύο κιθαριστών στα solos η οποία είναι πραγματικά top επιπέδου με απρόσμενες ιδέες τεχνικότατο και ταχύτατο σε σημεία παίξιμο και με πολύ ωραίες εναλλαγές μεταξύ των arpeggios και των πιο μελωδικών διαδρομών που πολύ εύστοχα οι δύο παιχταράδες εδώ επιλέγουν. Τι άλλο να πω για να σας πείσω; Ααααα το βρήκα…
8/10
Τάσος Δεληγιάννης
