Μπορεί η speed/thrash metal μπάντα Toxik να συμπληρώνει φέτος τριάντα εφτά χρόνια από τότε που πρωτοσχηματίστηκε, όμως τα πραγματικά χρόνια δράσης τους είναι μονάχα δέκα εννέα. Η πρώτη τους φάση διήρκησε από το 1985 έως το 1992, όταν κυκλοφόρησαν και τα δύο πρώτα άλμπουμ τους. Ύστερα ήρθε η πρώτη διάλυση που κράτησε μέχρι το 2007. Τα τρία, όμως, χρόνια που κράτησε η δεύτερη φάση τους δεν κατάφεραν να βγάλουν κάτι και ξαναδιαλύθηκαν.
Το 2013 οι Toxik επανήλθαν και αυτή τη φορά φαίνεται πως ήρθαν για να μείνουν. Σε αυτά τα εννέα χρόνια κυκλοφόρησαν 3 EP, ενώ φέτος μας παρουσιάζουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, μετά από το “Think This” του 1989, με τίτλο “Dis Morta”.
Έχοντας τριάντα τρία να κυκλοφορήσουν ολοκληρωμένη δουλειά, με το τελευταίο τους EP να έχει βγει πριν τέσσερα χρόνια, ήταν επόμενο οι Αμερικανοί να μας παρουσιάσουν μία καταιγιστική δουλειά. Κάτι τέτοιο γίνεται αντιληπτό ήδη από το πρώτο και ομώνυμο κομμάτι του δίσκου που είναι πραγματικά ένας speed / thrash οδοστρωτήρας που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Ξέφρενες ταχύτητες, δαιμονισμένα τύμπανα, γρήγορα και βαριά riffs, με φουλ φαλτσέτο στα φωνητικά και μια γενικότερη 80ς αισθητική, από εκείνες που σου χαρίζουν νοσταλγικά χαμόγελα. Στα επόμενα κομμάτια συνεχίζεται αυτή η προσέγγιση, αλλά αρχίζουν και κάνουν την εμφάνιση τους κάποια στοιχεία που αργότερα θα επεκταθούν πολύ περισσότερο, αλλάζοντας τη μουσική κατεύθυνση του δίσκου.
Καταρχάς, μαζί με την αδιαμφισβήτητη 80ς αισθητική που αναδύεται από τα τραγούδια, είναι εμφανές ότι υπάρχουν σημεία όπου ο ήχος είναι αρκετά πιο βαρύς, ενώ κάποια γυρίσματα της μουσικής έχουν μια πιο μοντέρνα κατεύθυνση. Αυτό θα γίνει ξεκάθαρο πιο κάτω, όταν ο πιο μοντέρνος ήχος θα αρχίσει να έχει ολοένα και πιο μεγάλη, σε διάρκεια, παρουσία.
Ύστερα, υπάρχει μια μετατόπιση από το καθαρό speed / thrash προς άλλες μουσικές κατευθύνσεις. Υπάρχουν στιγμές που αναλαμβάνει τα ηνία η πιο μοντέρνα εκδοχή του thrash, που είναι πιο βαριά και πατάει συχνότερα σε mid-tempo ρυθμούς, ενώ σε άλλα σημεία που οι ταχύτητες και πάλι κατεβαίνουν σε μεσαία επίπεδα, υπάρχει μια στροφή προς το μοντέρνο heavy metal.
Αυτό, όμως, που σίγουρα φέρνει τη μεγαλύτερη αλλαγή στη μουσική είναι από τη μία τα συχνά μελωδικά κοψίματα, όπου η μειώνεται κάπως η ένταση και όπου τα φωνητικά λαμβάνουν μια πιο καθαρή και πιο μελωδική χροιά, και από την άλλη η progressive διάθεση. Ήδη από την αρχή του δίσκου είναι αισθητή μία έφεση προς ένα πιο τεχνικό παίξιμο, κυρίως στις κιθάρες με arpeggios και γρήγορα τεχνικά σόλο.
Όσο, όμως, προχωράει ο δίσκος, υπάρχουν μεγάλα περάσματα όπου είναι εμφανής η progressive νοοτροπία στο συνθετικό κομμάτι που αντικαθιστά, έστω και για λίγο, την πιο βαριά και καταιγιστική πορεία της μουσικής, καθώς σε εκείνα τα περάσματα γίνεται πιο έντονη η παρουσία μελωδιών.
Αν και η μελωδία έχει και τη δική της ανεξάρτητη παρουσία, με μικρά και μελωδικά κοψίματα ανάμεσα στο χαμό, αλλά και με ολόκληρες μελωδικές εισαγωγές τραγουδιών, όπως συμβαίνει στο “In the Mirror”, που η αρχή του έχει αισθητική μπαλάντας, με μελωδίες πιάνου.
Με το “Dis Morta” οι Toxik αποδεικνύουν πως τιμούν το παρελθόν τους, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν πως δεν είναι αποκομμένοι από τη σύγχρονη εποχή του metal. Επίσης, μας δείχνουν πως δεν είναι προσκολλημένοι σε ένα είδος, το οποίο παίζουν από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά αντίθετα πως έχουν φαντασία στο συνθετικό κομμάτι και έχουν την κατάλληλη ευλυγισία ώστε να ενσωματώνουν διαφορετικά στοιχεία στη μουσική τους και να πηδάνε από το ένα είδος στο άλλο.
Και σίγουρα κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αν όλα τα μέλη του συγκροτήματος δεν είχαν την απαραίτητη δεξιοτεχνία για μία τέτοια τεχνική προσέγγιση στο παίξιμό τους και για όλες αυτές τις αλλαγές στη μουσική. Πρόκειται για μια κυκλοφορία που απευθύνεται σε εκείνους που αγαπάνε το thrash και το speed, αλλά ταυτόχρονα δεν λένε όχι σε μια πιο τεχνική και progressive εκδοχή του.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
