Το black metal δεν ήταν ποτέ από τα αγαπημένα μου παρακλάδια αυτής τις μουσικής. Έχοντας γνώμονα αυτό ποτέ δεν είπα όχι στο να ακούσω νέα σχήματα (ή και παλιά) και δεν ήταν λίγες οι φορές που βρήκα κάποια albums που μου άρεσαν σαν σύνολο. Η αλήθεια είναι όμως ότι μιλάμε για περιπτώσεις μια στις δέκα.
Οι Artach λοιπόν μας έρχονται από το St. John’s του Καναδά και είναι ένα διμελές σχήμα (Fiochmar – τύμπανα/φωνή και Sruthan – κιθάρα/μπάσο). Έχουν έτος ίδρυσης το 2019 και αυτή εδώ είναι η πρώτη τους πλήρη δουλειά (αν και δεν εντόπισα κάπου demo ή άλλες κυκλοφορίες). Το album τους περιλαμβάνει εννιά κομμάτια εμπνευσμένα από τον πάγο, το χιόνι, το κρύο, τα κοράκια και πάει λέγοντας (αυτοί το λένε, όχι εγώ).
Το black τους δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Στα αυτιά μου ο ήχος τους είναι πολύ πρωτόγονος, Σκανδιναβικός άλλης δεκαετίας με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα κλασικά σιδηροδρομικά riffs στις κιθάρες, τα κακιασμένα φωνητικά, την άμπαλη παραγωγή και τα tremolo-picking solos τα έβρισκα αδιάφορα πριν δεκαπέντε-είκοσι χρόνια και το ίδιο συμβαίνει και σήμερα.
Και άκουσα το “Chronicles Of Black Winter” τρεις φορές στο καπάκι μήπως το αδικώ ή μήπως βρω κάτι που να μου μείνει στο τέλος. Τίποτα. Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ίσως ένας πιο ειδικός στο black metal να εντοπίσει κάτι περισσότερο στο album αυτό αλλά δυστυχώς από μένα είναι όχι. Αν κατάλαβα καλά, το album υπάρχει μόνο σε ηλεκτρονική μορφή. Όποιος ενδιαφέρεται ας τους τσεκάρει online λοιπόν.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
