Μπερδεύτηκα. Θα μπορούσα να συνοψίσω αυτή την παρουσίαση τόσο απλά με μια μόνο λέξη, αλλά θα αδικούσα την δουλειά αυτού του σχήματος. Οι Asgard είναι από ένα αυτά τα συγκροτήματα που παίρνουν διάφορα παρακλάδια του metal και τα ανακατεύουν. Τώρα, σε κάποιους αυτό βγαίνει και σε κάποιους άλλους όχι. Οι Asgard δυστυχώς είναι στην δεύτερη κατηγορία.
Οι Asgard λοιπόν υπάρχουν από το 1986! Παρ’ όλα αυτά οι Ιταλοί δεν δικαιούνται και oscar παραγωγικότητας μιας και το “Ragnarøkkr” είναι το έκτο τους album. Μάλιστα έρχεται με μεγάλη απόσταση σε σχέση με την τελευταία δουλειά τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι την παραγωγή την έχει κάνει ο Ronald Grapow ο οποίος και έχει κάνει πολύ καλή δουλειά.
Οι Asgard λοιπόν παίζουν ένα παράξενο κράμα από power, progressive και folk. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά μπερδεμένο με το χειρότερο να μην σου μένει τίποτα στο μυαλό μετά από αρκετές ακροάσεις.
Και αυτό όχι γιατί δεν ξέρουν να παίζουν οι άνθρωποι. Το αντίθετο μπορώ να πω, είναι αρκετά μάστορες στα όργανα τους. Αυτό όμως δεν μεταφράζεται και σε κάτι ενδιαφέρον. Συχνά οι συνθέσεις δεν έχουν κάποια συνοχή μεταξύ τους. Είναι σαν να ακούς κομμάτια από διαφορετικά τραγούδια ραμμένα πρόχειρα μεταξύ τους. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην τεχνική και το συναίσθημα και λυπάμαι που θα το πω αλλά όλο το βάρος έχει πέσει στο πρώτο σκέλος.
Αν τώρα σε αυτό προσθέσεις και τις folk πινελιές τότε ο μουσικός καμβάς γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκος. Ίσως αν είχα ακούσει αυτόν τον δίσκο τότε που το prog είναι στα ντουζένια του στα αυτιά μου να μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, αλλά πλέον ή όλη φάση για εμένα είναι κουραστική. Μπορείς να πεις πολλά πράγματα χωρίς να κουράσεις.
Σαν ιδέα αυτό που πήγαν να κάνουν οι Asgard ήταν καλή, αλλά δυστυχώς το τελικό αποτέλεσμα δεν οδηγεί πουθενά. Κρίμα.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
