Οι Arrakis προς έκπληξή μου είναι ένα τριμελές σχήμα από την συμπρωτεύουσα. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2012 και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει δύο singles και δύο full-length albums. Μερικούς μήνες πριν, κυκλοφόρησαν και το τρίτο album τους με τον τίτλο “Technontology Vol. I”, το οποίο διαδέχεται το “Electricon”. Το είδος τους; Heavy psychedelic rock.
Ο δίσκος λοιπόν αποτελείται από μόλις έξι κομμάτια. Όταν το είδα κάπως χάρηκα γιατί είχα αρκετό καιρό να ακούσω album με τόσα λίγα τραγούδια. Η χαρά μου κόπηκε όταν είδα τη διάρκεια του κάθε ενός. Έξι κομμάτια με διάρκεια από πέντε μέχρι και εννιά λεπτά μπορείς να το πεις και σκληρό για έναν άνθρωπο που δεν αντέχει τόσο μεγάλα τραγούδια.
Έκανα την καρδιά μου πέτρα και ξεκίνησα να το ακούω έχοντας στο μυαλό μου ότι με περιμένει κάτι πολύ καλό μόνο και μόνο από το όνομα της μπάντας. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Είναι αρκετά μονότονος δίσκος. Οι ίδιες συγχορδίες σε μια άνευ λόγου λούπα για τόση ώρα καταντάει βαρετό. Το εναρκτήριο “A Night In Tokyo” είναι ακριβώς αυτό που σας περιέγραψα. Πάρα πολύ βαρύ κομμάτι για αρχή. Το ίδιο ισχύει και για το προτελευταίο, το “Pareidolia”.
Αν εξαιρέσουμε τα παραπάνω κομμάτια, τα υπόλοιπα τέσσερα είναι αξιοπρεπέστατα. Μπορεί να ακούγονται, όπως είπαμε, τα ίδια και τα ίδια όμως έχουν λίγο παραπάνω νεύρο και ξυπνάς από τον λήθαργο που σε ρίχνουν τα προαναφερθέντα της λίστας. Υπάρχει όμως και ένα που ξεχώρισε πολύ περισσότερο. Ο λόγος για το “Animan”. Η πιο πιασάρικη μελωδία που ακούγεται εδώ πέρα. Πολύ πιο δυναμική, πολύ πιο υπέροχο tempο, γενικά υπέροχα όλα.
Για να είμαι ειλικρινής, μου έλειψαν τα φωνητικά. Θα έδιναν κάτι περισσότερο σε αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Ακόμα και την καλύτερη φωνή να μην είχαν, σίγουρα θα έσπαγε όλη αυτή η μονοτονία. Δεν μπορώ να πω ότι έμεινα με τις πιο ωραίες εντυπώσεις. Δεν είναι καινούργια μπάντα για να είμαι επιεικής, έχουν οχτώ χρόνια στον χώρο. Δεν είναι λίγος καιρός για να μην είσαι σε θέση να βγάζεις κάτι αξιόλογο.
5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
