Είναι ωραίο να βλέπεις μπάντες που έχουν πολλά χρόνια στη σκηνή και συνεχίζουν να προσπαθούν, όσο και αν δεν κατάφεραν κάτι σημαντικό μέχρι τώρα. Βέβαια, το θέμα είναι να έχουν και κάτι να σου δώσουν μουσικά ώστε να αξίζει η επιμονή τους.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι Attick Demons εκ Πορτογαλίας. Δημιουργημένοι το 1996, είχαν μια πολύ αραιή παρουσία μέχρι τώρα αφού το πρώτο τους full-length “Atlantis” βγήκε το 2012. Μέχρι τότε είχαν μόνο δύο demos και ένα EP. Το δεύτερο full-length “Let’s Raise Some Hell” κυκλοφόρησε το 2016 και ίσως τα πράγματα έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε μια σειρά, αφού πλέον είναι έτοιμο και το τρίτο τους album.
Πολλές αλλαγές μελών όλα αυτά τα χρόνια, αδράνεια, αλλά δεν τους πτόησε. Το album είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κλασικό heavy metal άκουσμα, στο οποίο υπάρχουν αρκετές power αλλά και thrash επιρροές. Μεγαλύτερη απ’ όλες είναι τα προσωπικά albums του Bruce Dickinson (περισσότερο) και φυσικά οι Iron Maiden (λιγότερο).
Ευτυχώς όμως δεν αντιγράφουν κανένα. Αντιθέτως με πολλές άλλες μπάντες που πατάνε ξεκάθαρα πάνω στις συνθέσεις των μεγάλων, οι Πορτογάλοι φαίνεται ότι θέλουν να παρουσιάσουν κάτι δικό τους. Υπάρχει βέβαια τεράστια ομοιότητα του τραγουδιστή με τον Dickinson, ειδικά στις ψηλές νότες που ακούγεται ίδιος. Δεν ξέρω φυσικά αν αυτό το κάνει επίτηδες ή αν είναι έτσι η φωνή του. Το κακό όμως είναι ότι μου άφησε ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, αφού ήταν λες και ακούω κάποιον άλλο συνέχεια.
Το album περιλαμβάνει εννιά τραγούδια με διάρκεια πενήντα λεπτά. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς εδώ. Κλασικά γρήγορα heavy/power σημεία, φοβερά mid-tempo μελωδικά μέρη, ωραία riffs και solos, refrains που σου μένουν στο μυαλό και μπάσο που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και όχι θαμμένο κάπου στη μίξη.
Αφήνοντας στην άκρη το πρόχειρο εξώφυλλο, πιστεύω ότι οι Attick Demons έχουν κυκλοφορήσει ένα καλό album κλασικού heavy metal. Πιθανώς θα δεχτεί αρκετή αρνητική κριτική επειδή, όπως είπα και πιο πάνω, η φωνή του Artur Almeida είναι εκνευριστικά ίδια με του Dickinson το οποίο στερεί από τη μπάντα ταυτότητα σε αυτό το κομμάτι.
6,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
