Το “Hell Will Come For Us All” είναι η τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά των Aversions Crown. H μουσική των Αυστραλών χαρακτηρίζεται ως deathcore στο δελτίο τύπου. Πράγμα που με έκανε να γελάσω χαιρέκακα, τη στιγμή που ακούστηκαν οι πρώτες νότες του καταιγιστικού εναρκτήριου “The Soil”. Φαντάζομαι τι πολιτισμικό σοκ θα πάθει ο μέσος ακροατής μπαντών τύπου The Agonist, σε περίπτωση που έρθει κατά λάθος σε επαφή με τη μουσική των Αυστραλών. Από την άλλη δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά.
Οι Aversions Crown βάζουν στο ίδιο shaker τα γκάζια των Napalm Death με την μουντίλα του μελωδικού ευρωπαϊκού death metal, γαρνίρουν με λίγη κλασική thrash βρωμιά και σερβίρουν ένα δίσκο που δεν αφήνει περιθώρια σύγκρισης με τις άχρωμες, άοσμες και άγευστες μπάντες της συγκεκριμένης σκηνής. Φαινομενικά έχουν το είδος του ήχου που θα έκανε το γκελ στο μέσο πιτσιρικά, αλλά η μουσική τους δεν έχει καθόλου τον ανιαρό προκάτ χαρακτήρα των ακουσμάτων του. Δηλαδή ακούς μεν μια μοντέρνα, δυνατή παραγωγή με πολλά αμερικάνικα στοιχεία, αλλά την ίδια στιγμή ακούς Hypocrisy, At The Gates και Edge Of Sanity. Ακούς επίσης και πολύ ωραίες, κλασικές old-school heavy metal κιθάρες, τις λεγόμενες Maiden-ίζουσες.
Δεν είναι μόνο τα riffs όμως. Το συγκρότημα χτύπησε τζακ ποτ με τη μεταγραφή του Tyler Miller. Τα φωνητικά του δεν έχουν καμία σχέση με οτιδήποτε core μπορεί να φαντάζεται κανείς. Ο Αμερικάνος είναι κλασσικός death metal τραγουδιστής και διαθέτει τέτοια επιθετική λύσσα και εκφραστικότητα, που σε κάποια φάση του άψογου “Born In The Gutter” τραγουδάει και νομίζεις ότι είναι δίπλα σου. Και ναι, το έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ: τα growls ενός καλού τραγουδιστή του είδους, μπορούν να είναι εξίσου θεατρικά και εκφραστικά με τα αντίστοιχα φωνητικά οποιουδήποτε heavy ή power ερμηνευτή. Μπορούν επίσης να έχουν εύρος, βάθος και χρώμα, ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο συμβατικότερο στιλ ερμηνείας.
Η δομή των τραγουδιών έχει τις απαραίτητες υφέσεις και τέτοια διαλείμματα ώστε να αναδείξει καλύτερα τα σημεία που γίνεται σφαγή. Σε αυτό το πνεύμα, το “Sorrow Never Sleeps” είναι μια εντελώς δαιμονισμένη old-school καφρίλα, με ένα εισαγωγικό riff που σου παίρνει τα μυαλά. Κι αποδεικνύει ότι ακόμη και στο τελευταίο τους τραγούδι, οι τύποι δεν χαρίζουν κάστανα. Το “Hell Will Come For Us All” είναι ένας δίσκος αξίας γιατί είναι πάνω και πρώτα απ’ όλα, ένας επιθετικός δίσκος. Με μια μουσική συνταγή περίπλοκη και γεμάτη ετερόκλητες επιρροές, αλλά καθόλου φλύαρη. Το καλύτερο είναι όμως, ότι ενώ το album δεν παλεύει να είναι καταναγκαστικά καινοτόμο, είναι τόσο πολύ άμεσο και αυθεντικό, που καταλήγει να είναι το είδος της κυκλοφορίας που παρέχει μια (σχεδόν) ανανεωτική συμβολή στα χωράφια που κινείται.
8,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
[email protected]
