Η μουσική είναι ένα μέσο αφήγησης ιστοριών. Δεν έχει σημασία αν η μουσική είναι οργανική ή όχι. Μερικές φορές στερείται του συμβατικού χαρακτηριστικού της αφήγησης. Εδώ έρχονται οι Carach Angren. Η μπάντα με την σκοτεινή και στοιχειωμένη της μουσική είναι εξειδικευμένη στο να αφηγείται ιστορίες, κάτω από ένα εξαιρετικό μουσικοσυνθετικό υπόστρωμα, στα πλαίσια της συμβατότητας και της προσβασιμότητας. Συνδυάστε όλα αυτά με μια γερή δόση κινηματογραφικότητας της μπάντας και μόλις καταλάβατε τι εστί Carach Angren. Ένα μοναδικό τους χαρακτηριστικό που φαίνεται να ακολουθούν σε όλη την δισκογραφία τους . Έτσι και στο “Frankensteina Strataeomontanus” η ικανότητα της αφήγησης αγνίζει νέα επίπεδα ακραιότητας.
Η κυκλοφορία είναι κινηματογραφική, συνδυάζοντας αρκετά ορχηστρικά στοιχεία, καθιστώντας την αφήγηση πιο ελκυστική. Ξεκινώντας με το “Here In German Woodland”, το album έχει μια αφηγηματική διάθεση. Η μουσική την οποία περιμέναμε έρχεται στο “Scourged Ghoul Undead”. Τυπικές για την μπάντα μουσικοσυνθέσεις με τα ορχηστρικά σημεία να προϊδεάζουν για ένα άκρως επιθετικό album. Τα φωνητικά αν και βάρβαρα, έχουν μια καθαρότητα και ροή. Ρυθμικά ταιριάζουν υπέροχα με τα μουσικά περάσματα, ένα αρκετά γοητευτικό χαρακτηριστικό της μπάντας. Όλα τους έχουν συνδυαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτρέπουν την μουσική υπόκρουση να λάμπει. Αυτό το τραγούδι επιδεικνύει το πόσο καλά τα ρυθμικά μέρη αφήνουν χώρο στα φωνητικά για χάρη της αφήγησης.
Τα “Sewn For Solitude”, “Operation Compass” και “Monster” κάνουν χρήση αυτού του κινηματογραφικού ύφους με αντίστοιχες μουσικοσυνθέσεις. Κάθε κομμάτι είναι η αρχή για τα επακόλουθα επιθετικά στοιχεία, όπως η εισαγωγή μιας ταινίας στην καρδιά μιας ιστορίας. Το “Der Vampir Von Nūrnberg”, επηρεασμένο από ορχηστρικά στοιχεία, φαίνεται να ακολουθεί ένα πιο τρομακτικό μονοπάτι, εκπληρώνοντας τον στόχο της μπάντας
Το “Like A Conscious Parasite I Roam” είναι ακόμη ένα εξαιρετικό κομμάτι της κυκλοφορίας. Συνθετικά είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας μέχρι στιγμής. Το τραγούδι αφήνει για λίγο στην άκρη το σκοτάδι και αποκτά ανυψωτικό χαρακτήρα, με την μουσική να εκπέμπει ζεστασιά. Το album κλείνει με το “Frederick’s Experiments”, ένα μικρό τραγούδι που συνοψίζει την διάθεση της μπάντας.
Εν κατακλείδι, το “Frankensteina Strataemontanus” είναι ένα αρκετά αξιομνημόνευτο album. Είναι ολόκληρο μια εμπειρία. Όμορφα συνδυασμένο με στοιχεία κινηματογραφικά, συνοδευόμενα από δραματικές ορχηστρικές συνθέσεις με δυνατά φωνητικά και τύμπανα. Ξεκούραστα το ακούει κανείς ξανά και ξανά. Η όμορφη πλευρά της μπάντας είναι η προσβασιμότητα παρά την πολυπλοκότητα στον ήχο της. Ένας ήχος άκρως ερωτεύσιμος
7/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
gchatzis21@icloud.com
