Οι Azath είναι ένα νεοσύστατο σχήμα (ιδρύθηκαν μόλις το 2018) και μας έρχονται από την Καλιφόρνια των Η.Π.Α.. Παίζουν death metal και όπως θα δούμε παρακάτω, το κάνουν πολύ, πολύ καλά.
Σε πρώτη φάση, κάτι που μου κίνησε αρκετά το ενδιαφέρον είναι ότι οι στίχοι της μπάντας σχετίζονται όλοι με τη λογοτεχνία του φανταστικού και συγκεκριμένα με τη σειρά βιβλίων “Malazan Book Of The Fallen” του Steven Erikson. Σπάνιο το φαινόμενο να βλέπεις death metal μπάντες να έχουν τέτοια θεματολογία και προσωπικά μιλώντας, μακάρι να γίνουν ακόμα περισσότερες στο μέλλον, μιας και θέματα όπως gore και σατανιλίκι έχουν παρέλθει δεκαετίες τώρα.
Η συνέχεια όμως είναι ακόμα καλύτερη. Το death metal των Αμερικανών είναι μεν παλιομοδίτικο, αλλά χτυπάει σε όλα τα σωστά σημεία, μοιράζοντας blastbeats, grooves και σε μερικά σημεία μελωδία ισόποσα, κάνοντας έτσι το αποτέλεσμα να είναι τουλάχιστον εθιστικό. Ηχητικά μάλιστα φέρνει λίγο στη σκηνή της Στοκχόλμης, πράγμα ασυνήθιστο για συγκρότημα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εννοείται πως δε μας χάλασε.
Αν μπορούσα να το δώσω μια εικόνα για τις επιρροές που ακούμε στο δίσκο, θα έλεγα πως είναι επηρεασμένος από Morbid Angel κυρίως στο riffing, από μεταγενέστερους Incantation στα φωνητικά ενώ ο ήχος και οι μελωδίες φέρνουν στο νου τους Entombed/Dismember. Το καλό με το album είναι ότι δίνει στον ακροατή ένα πλήρες πακέτο, από πλευράς βίας, groove και (λίγης) μελωδίας αλλά την ίδια στιγμή δεν θυσιάζει το ένα για χάρη του άλλου. Είναι κυρίως ένας βίαιος δίσκος, που όμως ταυτόχρονα σου δίνει ρυθμικές και μελωδικές στιγμές χωρίς να παρεκτρέπεται από το αρχικό του πλάνο. Κάτι που φυσικά πολλές μπάντες δεν καταφέρνουν, σε αντίθεση με τους Azath που το έκαναν ήδη στο ντεμπούτο τους.
Το να συνδυάζεις τις δυο σχολές μεταξύ τους, έχει ένα ρίσκο, το οποίο οι Azath πήραν και βγήκαν κάτι παραπάνω από νικητές. Έχουν βάλει τον πήχη πάρα πολύ ψηλά και πραγματικά ελπίζω να δούμε ανάλογη συνέχεια.
9/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
