Για να είμαι ειλικρινής, βαριέμαι τις one-man μπάντες. Συνήθως επειδή ακριβώς είναι ένας αυτός που τα έχει αναλάβει όλα, η κυκλοφορία είναι από μέτρια έως και κακή. Ωστόσο εδώ προς μεγάλη μου έκπληξη, δεν είναι αυτή η περίπτωση καθώς ο συγκεκριμένος δίσκος έχει πράγματα να πει. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Ο Sxuperion ξεκίνησε το προσωπικό του project το 1998 στην Καλιφόρνια, παίζει death metal με μια υποβόσκουσα black ατμόσφαιρα και έχει κυκλοφορήσει πέντε δίσκους μαζί με αυτόν εδώ.
Το death metal του σχήματος είναι αρκετά επηρεασμένο από τους Incantation, σε βαθμό που θα έλεγα πως εδώ έχουμε ακόμα μια μπάντα που έχει «κλέψει» καλά τους πιονέρους της Νέας Υόρκης. Γενικά για να προλάβω μερικούς, αν ψάχνετε κάτι που δεν έχετε ακούσει όταν βάζετε νέες μπάντες, αυτός δεν είναι δίσκος για εσάς, καθώς το σχήμα πατάει πάνω στους Incantation χωρίς να προσθέτει κάτι άλλο για να διαφοροποιηθεί. Το αποτέλεσμα όμως είναι αναμφίβολα ωραίο και θυμίζει μια πιο σάπια εκδοχή των Δανών Phrenelith (οι οποίοι επίσης πατάνε πάνω στους Incantation) χωρίς όμως το Morbid Angel στοιχείο που έχουν οι Δανοί.
Ο δίσκος έχει ροή, ακούγεται πολύ άνετα και γενικά αν είσαι οπαδός του old-school παιξίματος και παραγωγής, πιστεύω πως θα εκτιμήσεις αυτό το δίσκο. Αν και σε γενικές γραμμές όταν ακούω ένα νέο συγκρότημα θέλω να ακούσω αυτό που λέει η φράση, δηλαδή καινούρια μουσική, μπορώ να εκτιμήσω όταν μια μπάντα εμμένει σε παλιομοδίτικο στυλ αλλά το κάνει καλά.
Και εδώ έχουμε ακριβώς μια τέτοια περίπτωση που ενώ δεν ακούμε κάτι καινοτόμο από μουσικής άποψης, η κυκλοφορία είναι τίμια, με τσίπα και έμπνευση παρόλο που απλώς πατάει πάνω σε ένα πράγμα. Σίγουρα έχω ακούσει και καλύτερες προσπάθειες στο σύγχρονο death metal, όμως αυτό δε σημαίνει πως δεν θα ασχοληθώ ξανά με αυτήν την κυκλοφορία. Γενικά μπάντες που πατάνε πάνω στον κλασικό ήχο και δεν ακούγονται επιτηδευμένες και ρετρό είναι πάντα καλοδεχούμενες,
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
