Είναι πραγματικά ώρες που δεν μπορώ να καταλάβω με τι είδους κριτήρια σοβαρές (σ.σ.: υποτίθεται) εταιρείες του ακραίου ήχου επιλέγουν να συνεργαστούν με κάποιες μπάντες. Αυτού του είδους η απορία μου δημιουργήθηκε και με τους Σουηδούς Ofdrykkja (σ.σ.: σημαίνει σούρωμα στα Σουηδικά) , των οποίων το suicidal black metal ύφος φαίνεται να έθελξε τους υπεύθυνους της Avantgarde Μusic.
Βασικά αμφισβητώ και τα δύο συνθετικά του προσδιορισμού τους. Θα έλεγα ότι πιο ταιριαστό από το suicidal θα ήταν το “sleepy” ή ακόμα καλύτερα “boring” μιας και αδυνατώ να βρω τη παραμικρή αξιόλογη στιγμή σε αυτό το πρώτο άλμπουμ της σουηδικής τετράδας. Αδιάφορα riffs που σε σημεία (σ.σ.: πολλά) σε κάνουν να αμφισβητείς ακόμη και το black metal της υπόθεσης. Τα τυραννισμένα και βασανισμένα “τέζα” στην απόγνωση φωνητικά του τραγουδιστή δεν μου δημιουργούν το παραμικρό ενδιαφέρον σε αυτό το απελπιστικό ,από κάθε άποψη, άκουσμα και έτσι, φτάνουμε αισίως στο κερασάκι. Αυτό δεν είναι άλλο από τις φωτογραφίες που απεικονίζουν (σ.σ.: μάλλον) ένα μέλος της μπάντας να νοσηλεύεται ύστερα από απόπειρα αυτοκτονίας σε νοσοκομείο με τα χέρια μπαταρισμένα.
Ειλικρινά μπορώ (σ.σ.: έτσι λέω τουλάχιστον) να αντέξω κάθε ακρότητα σε στιχουργικό και αισθητικό/μουσικό περιεχόμενο. Το γεγονός όμως κάποιων πιτσιρικάδων (σ.σ.: και δε στέκομαι μόνο σε αυτούς ),οι οποίοι προσπαθούν να αυτοκτονήσουν χτίζοντας μια καριέρα πάνω σε αυτό, με υπερβαίνει , όχι τόσο για το όποιο αποτέλεσμα μπορεί να προκύψει, αλλά κυρίως για το άπειρο της ανθρώπινης βλακείας η οποία έρχεται για ακόμη μια φορά να αποδείξει γιατί είναι παντοδύναμη και ανίκητη.
1/10
Τάσος Δεληγιάννης
[email protected]
