Θα αρχίσω λίγο ανάποδα αυτή τη κριτική. Στέλνεις εσύ ή η εταιρία σου ένα digital promo, με τις φωτογραφίες σου τα mp3 σου και ένα pdf. Ο κριτικός, τρομάρα μου, ανοίγει το pdf για να μάθει δύο τρία πράγματα για τη μπάντα την οποία δεν την ξέρει. Και αντί αν δει κάτι για τη μπάντα, βλέπει μόνο στίχους! Δε λέω, μου αρέσει να έχω και τους στίχους, αλλά αν είναι να διαλέξω με πληροφορίες για τη μπάντα ή στίχους, προτιμώ το πρώτο. Τέλος πάντων, πίσω στα δικά μας. Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ της τετράδας από την Ιταλία. Γενικά δεν έχω και σε μεγάλη υπόληψη της μπάντες από τη γειτονική χώρα, με εξαίρεση στον κανόνα 2-3 υπέρ-μπάντες, όποτε δε θα κρύψω ότι πάτησα το play με σκεπτικισμό για το τι θα ακούσω. Το “The Seed And The Sewage” κινείτε σε hard rock / melodic (nu) metal και ολίγον pop metal όπως μου αρέσει να λέω οτιδήποτε δεν είναι metal αλλά έχει μεταλίζουσες ηλεκτρικές κιθάρες, νερά. Η παραγωγή, όπως σε όλες τις κυκλοφορίες αυτού του είδους, είναι πάρα πολύ καλή και όλα ακούγονται όπως πρέπει. Αλλά, κατά τη ταπεινή μου άποψη, λείπει αυτό το κάτι που θα με κάνει να θέλω να τους ξανακούσω. Δεν ξέρω αν φταίει που δε μου αρέσει αυτό το “nu” στοιχείο που έχουν ή γενικά αυτό το εφηβικό attitude που μου βγάζει η μουσική τους, αλλά μετά το τρίτο άκουσμα, άρχισε να μου ακούγεται βαρετό. Το “The Seed And The Sewage” δε το λες με τίποτα κακό. Είναι καλοπαιγμένο, είναι σε σημεία δυναμικό, έχει breaks σε σημεία που πρέπει, αν και αυτό το κάνει προβλέψιμο, αλλά πιστεύω ότι στοχεύουν στις μικρότερες ηλικίες και όχι σε μούμιες σαν εμένα. Όσο για τη διασκευή στο “Wrong” των Depeche Mode, δεν είναι κακή, έχουν δώσει περισσότερη ορμή στη σύνθεση, αλλά δεν είναι και κάτι το τρομερό. Στα συν η μη Ιταλική προφορά του τραγουδιστή..
6/10
Χάρης Παπαδόπουλος
