Πως γίνεται ένα death-black σχήμα που ηγείται από τον κιθαρίστα των Emperor, τον μπασίστα των Zyklon και αργότερα τον drummer των Dark Funeral να αποτύχει στα ίδια του τα λημέρια. Βασικά, απλά δεν μπορεί ακόμη κι αν καταβάλει προσπάθεια. Το ντεμπούτο album των The Wretched End κατέφθασε λοιπόν πάνω που ήταν καιρός να ακούσουμε κάτι πραγματικά σοβαρό και ποιοτικό πάνω στο εν λόγω είδος. Ετούτοι λοιπόν οι Νορβηγοί πήραν λίγο από Behemoth και Borgir μαγεία στις κιθάρες, το συνδύασαν με death και thrash στοιχεία, αφού άφησαν να εννοηθεί από τα πρώτα κομμάτια του δίσκου πως θα είναι ένας ακουστικός οργασμός για τους λάτρεις του ακραίου ήχου. Και έτσι είναι. Κατά την διάρκεια του album όπως θα διαπιστώσετε γίνονται όσο το δυνατόν περισσότερες προσεγγίσεις, στα είδη που προανέφερα, θα μπορούσαν να γίνουν, πιάνοντας όλο το φάσμα του extreme και φυσικά δεν αφήνουν κανένα κεφάλι ακούνητο. Μια τέτοια δουλεία δεν θα μπορούσε φυσικά να μην είναι εκτός από καλογυαλισμένη και καλοδουλεμένη με όλο το στήσιμο να δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι. Επιπλέον θα στολίσω και άλλο αυτό το album λέγοντας πως είναι πραγματικό υπόδειγμα για το πώς μπορείς να αναπαράγεις ή καλύτερα να διαιωνίσεις ένα μουσικό είδος ή είδη χωρίς να κοπιάρεις, ξεφτιλίσεις, καταπατήσεις το παραμικρό. Μην το χάσει κανείς!
8,5/10
Αγγελική Καπίρη
