Από τη Βραζιλία έρχεται το συγκεκριμένο σχήμα. Οι Anarkhon βρίσκονται από το 1999 στο κουρμπέτι και μετράνε τέσσερα full-length albums μαζί με αυτό εδώ. Όχι και το καλύτερο σκορ, μιας και μιλάμε για μπάντα που μετράει 22 χρόνια ύπαρξης, αλλά δε μας πειράζει. Το θέμα είναι ότι αυτός ο δίσκος αξίζει να του ρίξετε μια ματιά και παρακάτω θα αναλύσουμε το γιατί.
Αρχικά, το death metal των Βραζιλιάνων κινείται σε εντελώς old-school μονοπάτια. Κι όταν λέμε old-school δεν λέμε old-school αλλά με καθαρό ήχο, όπως το “The Entombment Of Chaos” των Skeletal Remains για παράδειγμα, αλλά ένας δίσκος 100% ταγμένος στα old-school μονοπάτια με πολύ βρώμικο και χαοτικό ήχο. Θα έλεγα πως τόσο ο ήχος, όσο και το παικτικό στυλ της μπάντας θυμίζουν τους Incantation της εποχής “Onward To Golgotha” και “Mortal Throne Of Nazarene” αλλά με πολύ περισσότερη βρωμιά και ακρότητα, σε σημείο που εν μέρει θα έλεγα πως μου ακούγονται κάπως retro.
Με την έννοια όμως ότι το είδος ναι μεν θα συνεχίσει να ευδοκιμεί χωρίς αυτούς, αλλά την ίδια στιγμή, είναι μια καλή αλλαγή από το συνεχές ψάξιμο για κάτι το καινοτόμο. Με λίγα λόγια, εδώ ξέρεις τι θα ακούσεις, απλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ναι η παραγωγή δεν είναι και η πιο ιδανική, τουλάχιστον για τα γούστα μου μιας και είμαι πιο «κοντά» σε ήχους τύπου “Kill” και “Despise The Sun” και ναι η μουσική ως ένα βαθμό είναι αρκετά προβλέψιμη και έχει παιχτεί από πάρα πολλές μπάντες.
Αλλά γίνεται ωραία. Υπάρχει ροή, η μπάντα δεν κουράζει, ο drummer ξέρει να παίζει πολύ καλύτερα από το μέσο όρο ρετρολάγνων που δεν ξέρουν να κρατήσουν σωστά μια κιθάρα και το riffing σε κρατάει σε μια εγρήγορση χωρίς να είναι μια άνευρη ξεπατικωτούρα της μπάντας που τους έχει επηρεάσει. Θεωρώ πως αν δουν το θέμα λίγο πιο σοβαρά και δεν κυκλοφορούν δίσκους σπάνια αλλά με μια συνέπεια, έχουν τα φόντα για να γίνουν κάτι παραπάνω από ένας ωραίος κλώνος των πρώιμων Incantation.
7/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
