Γερμανία 2013. Μία ιδέα τριβελίζει το μυαλό του πρώην κιθαρίστα των Saeculum Obscurum, Azavatar, μια ιδέα που θα φέρει τρομακτικά αποτελέσματα. Οι Azavatar δημιουργούνται και επί δύο χρόνια δουλεύουν το άλμπουμ τους με το οποίο θα κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση ως ομάδα στη μουσική σκηνή. Το ομώνυμο άλμπουμ, Azavatar, κυκλοφόρησε φέτος στις 29 Ιουνίου και αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα Black/Doom Metal μουσικής. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά για να μην χαθούμε στην πορεία.
Το άλμπουμ ξεκινάει εντάσσοντάς μας, με δύο διαφορετικές μουσικές οντότητες, σε ένα μελωδικό, μυστηριακό και παράλληλα αβυσσαλέο περιβάλλον. Τα δύο πιο σύντομα σε έκταση, τραγούδια του άλμπουμ αποτελούν την τέλεια έναρξη τόσο για το ίδιο το μουσικό έργο στο σύνολό του, όσο και για το ντεμπούτο των Γερμανών Azavatar στο χώρο. Με έναν μοναδικό τρόπο μεταφερόμαστε κλιμακωτά στην Άβυσσο μέσα από το σκοτάδι των στίχων και την ανατριχιαστική συνεργασία της κιθάρας, των ντραμς, των πλήκτρων και φυσικά της χαοτικής φωνής του Khothorn. Μοναδικό ελάττωμα κατά τη γνώμη μου αποτέλεσαν τα φινάλε των δύο τραγουδιών τα οποία χάλασαν κάπως την μαγεία του ταξιδιού που είχε προηγηθεί.
Φτάνουμε έτσι στα μισά του άλμπουμ με το τρίτο κομμάτι στη λίστα. Με τον τίτλο “Kvrse”, το κομμάτι μας υποδέχεται με μελωδικούς αρχικά ήχους και συνεχίζει πιο έντονα με τα πλήκτρα να μας μεταφέρουν σε ατμόσφαιρα σκοταδιστικού παραμυθιού. Το θηρίο έρχεται και ο ακροατής το περιμένει να ηχήσει. Και κάπου εδώ πρέπει να πούμε κάποια πράγματα για το επόμενο και μεγαλύτερο σε έκταση τραγούδι του άλμπουμ. Με διάρκεια δέκα-τεσσάρων λεπτών το “Krest” αποτελεί ένα ταξίδι από μόνο του. Ο τραγουδιστής τα δίνει όλα ενώ υπάρχει πλήθος εναλλαγών που προσφέρουν μία μοναδική και ενδιαφέρουσα χροιά στο κομμάτι. Έπεται όμως και συνέχεια. Στα μισά περίπου του τραγουδιού, η κόλαση ξεχύνεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στο χώρο και κατακλύζει τα πάντα μέχρι να την διαδεχθούν απαλοί ήχοι που εναλλάσσονται με βίαια σφυροκοπήματα καθιστώντας έτσι το κομμάτι αξιέπαινο. Το τελευταίο τραγούδι μπαίνει ήπια ως συνέχεια του προηγούμενου και αποτελεί κατά τη γνώμη μου το ιδανικό κλείσιμο για το άλμπουμ. Μετά από δέκα λεπτά γρήγορου ρυθμού και καθηλωτικού ήχου το τραγούδι με άφησε στο τελευταίο ενάμισι λεπτό μέσα σε ήρεμες μελωδίες να αναλογίζομαι όσα άκουσα την τελευταία ώρα.
Σε γενικές γραμμές το άλμπουμ ηχεί καλά στα αυτιά και μεταφέρει τον ακροατή σε νέες «περιπέτειες». Οι δυναμικοί ήχοι της κιθάρας, η έλλειψη ελέους από τα ντράμς και οι ανατριχιαστικές ψαλμωδίες των πλήκτρων πλαισιώνονται άριστα από τα σκοτεινά και μυστηριακά φωνητικά του Khothorn και δημιουργούν την τέλεια Doom ατμόσφαιρα. Οι πύλες της Αβύσσου χάσκουν ορθάνοιχτες από την στιγμή που θα πατήσει κανείς το play και κλείνουν με τις τελευταίες γαλήνιες μελωδίες του “Krypt”αφήνοντας την ψυχή να περιπλανιέται στο απύθμενο σκοτάδι.
8/10
Κωνσταντίνος Μήτρου
email:[email protected]
