Black Metal τρίο από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού αυτοί εδώ και πιο συγκεκριμένα μας έρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Βέβαια εδώ μην περιμένετε να ακούσετε μια μπάντα με την κλασική πλέον δομή μιας black metal μπάντας (κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, φωνή και ίσως και κάποια γυναικεία φωνή) αλλά ούτε και μιας μπάντας με την παλαιά δομή του black metal (κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, φωνή). Αυτοί εδώ αρκούνται στα δύο μπάσα (ένα πεντάχορδο και ένα εφτάχορδο), στα τύμπανα και στη φωνή (κάτι σαν τους δικούς μας Necromantia δηλαδή αλλά μόνο όσων αφορά στη δομή). Σαν επιρροές αναφέρουν τους πρώιμους Satyricon, τους Ulver, τους Dornenreich και τους Ancient, αν κι εγώ θα μπορούσα να προσθέσω αν όχι σαν επιρροή αλλά σαν ήχο ολόκληρο το πρώτο κύμα της Ελληνικής Black Metal σκηνής! Αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ας αφήσω κατά μέρος επιρροές καθώς και το τι μπορεί να μου θυμίζουν εμένα και ας περάσουμε λίγο σε αυτή την κυκλοφορία. Να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν είναι Demo, EP ή ακόμα και άλμπουμ αλλά τα 5 κομμάτια τους διάρκειας περίπου 23 λεπτών μου άφησαν ανάμεικτα συναισθήματα. Και εξηγώ. Ίσως να ήθελα να μην τελειώσει τόσο γρήγορα αυτό που άκουσα, ίσως να μου φάνηκε λίγο σε διάρκεια, ίσως να ήθελα τουλάχιστον 2 ώρες υλικό ακόμα. Και όλο αυτό το λέω γιατί μάλλον δεν ήταν καθόλου κουραστικό αλλά μάλλον ενδιαφέρον και καλό θα το χαρακτήριζα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο η κυκλοφορία του μήνα αλλά ούτε και ο δίσκος (ή το οτιδήποτε τέλος πάντων) της χρονιάς. Πρόκειται όμως για μια πολύ καλή δουλειά μια μπάντας που δεν φοβάται να πειραματιστεί, που δεν βάζει όρια στις μουσικές της επιρροές (άκουσα και αρκετά progressive στοιχεία και σημεία) και σίγουρα σε καμία των περιπτώσεων δεν κάνει εκπτώσεις στα τραγούδια που μας προσφέρει. Σε μία μικρή μου έρευνα στο διαδίκτυο ανακάλυψα πως το είδος το οποίο παίζουν το ονομάζουν Depressive Black Metal. Αν και έχω πει άπειρες φορές πως δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες γενικότερα, θα συμφωνήσω εν μέρει με τον όρο και αυτό λόγο των συναισθημάτων που μου προκάλεσε το άκουσμα. Μετά την 6η ή 7η (δεν θυμάμαι αλήθεια πόσες φορές το άκουσα συνεχόμενα) λέω να κλείσω και αυτή την κριτική και να βάλω ακόμα μια φορά τα κομμάτια τους αυτή τη φορά όντας πιο free για να τα ακούσω. Σαν τελευταίο πράγμα άφησα απλά τούτο: «Μακάρι να υπάρξουν εκεί έξω κι άλλες τέτοιες μπάντες που δεν θα φοβούνται να πειραματιστούν και θα κάνουν καλή δουλειά». (ειδικά το Black Metal νομίζω πως το χρειάζεται)! Αυτά τα ολίγα! Α και να μην ξεχάσω, σημειώστε τους γιατί είμαι σχεδόν απόλυτα σίγουρος πως αν συνεχίσουν έτσι, στο μέλλον θα μιλάμε για ακόμα μια καλή μπάντα που βγάζει καλούς δίσκους. Hail!
7/10
Γιώργος Ραχιώτης
