To αγγλο-αμερικάνικο supergroup επέστρεψε. Ο δεύτερος κατά σειρά δίσκος των Glenn Hughes, Joe Bonamassa, Jason Bonham και Derek Sherinian (αρρώστια έτσι;) έκανε πλέον την εμφάνισή του. Οι Black Country Communion συνεχίζουν ακριβώς στο ίδιο μοτίβο με το προηγούμενο ομωνυμο album, παίζοντας πάλι γνήσιο hard rock. Για opening track έχουμε το πρώτο single τους The Outsider, το οποίο έχει βαθιά τις ρίζες του στο παλιό classic rock των 70’s και εν συνεχεία, το Man In The Middle (promo video του οποίου μπορούμε να δούμε και στο internet). Kαι τα δύο αυτόματα γίνονται κομματάρες αφού έχουν τη φωνάρα του κυρίου Hughes για υποστήριξη. Ο δίσκος γενικά διακατέχεται από ομαδικότητα σε πολλά επίπεδα. Τόσο στη μουσική όσο και πίσω από αυτήν. Για παράδειγμα, όταν το rock δίνει τη θέση του στην country, ο Joe Bonamassa δανείζει τη φωνή του στα κομμάτια The Battle For Hadrian’s Wall και An Ordinary Son. Παρόλη τη μεγάλη του διάρκεια, το Save Me κατατάσεται στα πολύ καλά του album, καθώς το πνεύμα των Led Zeppelin έχει συλληφθεί άριστα. Τα drums του Jason Bonham μαρτυρούν ότι είναι γιός του μακαρίτη, ενώ η κιθάρα στα μισά έχει πoλλή από τη μαγεία του Jimmy Page. Το αμέσως επόμενο Smokestack Woman θα μπορούσε να είναι ένα πολύ ωραίο rock τραγούδι, αλλά στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από μία αντιγραφή του Save Me. Οι blues επιρροές των Hughes και Bonamassa δε θα μπορούσαν να κρυφτούν και γι’ αυτό τα Faithless και Little Secret (μπαλαντάρα!) ακούγονται παλιομοδίτικα με τόσο ευχάριστο τρόπο. Ο Derek Sherinian με τα πλήκτρα συμβάλλει με καθοριστικό τρόπο, αφού χωρίς αυτά ο δίσκος θα παρουσίαζε έλλειψη όσον αφορά στον retro σκοπό του. Άσσος στο μανίκι μπορεί να είναι και η παραγωγή παραγωγή, αφού την έχει αναλάβει φυσικά το έβδομο μέλος των Iron Maiden, Kevin Shirley, ο που έχει συμμετάσχει συνθετικά στη μουσική των κομμάτιων. Αν έχετε σκοπό να κάνετε ένα μίνι ταξιδάκι στο χρόνο, το Black Country Communion 2 είναι ό,τι πρέπει για σας.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
