Οι Blessings είναι ένα τετραμελές σχήμα από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Ο δεύτερος δίσκος τους “Biskopskniven”, είχε αρχικά κυκλοφορήσει το 2019, εφτά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “Bittervatten”. Φέτος το επανακυκλοφορεί η Pelagic, σαν συνέχεια της συνεργασίας που έχει αναπτύξει η εταιρεία με τα σχήματα του Johan G. Winther, δηλαδή τους Scraps Of Tape, τους Barrens με το “Penumbra” και το solo project του με την επίσης επανακυκλοφορία του “The Rupturing Sowle”.
Πέρα από τον Johan G. Winther, κατά κόσμον Johan Gustavsson, τη σύνθεση συμπληρώνουν οι Fredrik Karlsson, Mattias Rasmusson και τέλος ο Erik Skytt. Τις ηχογραφήσεις επιμελήθηκε η ίδια η μπάντα ενώ την μίξη και το master ο Magnus Lindberg των θρυλικών Cult Of Luna. Το εισαγωγικό “The Hound” έχει απλές κιθάρες, βαθιά γεμίσματα στα τύμπανα και καθαρά φωνητικά, ακαθόριστο από μεριάς μου το είδος που ειδικεύονται μέχρι στιγμής.
Το απόλυτα τελετουργικό ύφος της εισαγωγής του “Strings Of Red” φαίνεται να αλλάζει λίγο μετά την προσθήκη των υπόλοιπων οργάνων και θυμίζει κάτι sludge, ίσως. Στο “A Belly Full Of Stone” η μπάντα γέρνει στα λημέρια των Converge και (κάπως) των At The Drive–In ηχητικά, χαοτικές κιθάρες και ολόκληρα τμήματα μέσα στο κομμάτι γενικότερα. Τίποτα αξιοσημείωτο στο “The Whip Hand”, παρόμοιο μοτίβο με το πρώτο κομμάτι του δίσκου.
Κάπου στο “Komskottsknalen” καταστάλαξα στο ότι δεν είμαι σίγουρα για αυτήν τη μουσική καθώς δεν υπήρχε ουσιαστική αλλαγή στο μοτίβο της δομής για άλλη μια φορά. Το ίδιο ξανά στο “Iron Heel”, το ίδιο και στο “Old Bones” με μόνη διαφορά (επιτέλους) κάτι ακουστικές κιθάρες που μπορούμε να πούμε ότι έσπασαν λίγο την μονοτονία και την ενόχληση στα αυτιά. Καθαρά φωνητικά μετά από κάμποση ώρα (νομίζω, δεν παρακολουθούσα ιδιαίτερα) στο “Allting Är Jättebra” και ο δίσκος κλείνει με το sludgecore στυλ “Black Vestels” που όπως τα προηγούμενα δεν μου άφησε τίποτα.
Δύσκολη μουσική, παράξενες δομές, δύσκολοι τόνοι και ήχοι και όλα αυτά καθαρά και μόνο για να τα κατανοήσω εγώ. Σίγουρα όσοι ιντριγκάρονται από τέτοιες αισθητικές στη μουσική θα τους φανεί μούρλια το δισκάκι αλλά για μπουνταλάδες σαν εμένα που τα θέλουμε λίγο πιο απλοϊκά δεν είναι σίγουρα ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μας επιλογή για ακρόαση.
3/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
