Ποτέ δεν πίστευα πως θα έχω γλυκό δόντι για κάτι που κουβαλά τον όρο post στην περιγραφή του. Παρ’ όλα αυτά, εδώ και πολύ καιρό μπορώ να πω ότι βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρουσα την σκηνή του post-rock, το οποίο ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι συχνά μια ευχάριστη αλλαγή στον ορυμαγδό καφρίλας που παίζει από τα ηχεία μου.
Οι Barrens λοιπόν μας έρχονται από την Σουηδία. Το post-rock trio μπορεί να είναι ένα νέο συγκρότημα και το “Penumbra” να είναι το ντεμπούτο του αλλά τα μέλη, ή κάποια από αυτά (δεν έκατσα και να το ψάξω πολύ), είναι ήδη συνεργάτες στο σχήμα Scraps Of Tape. Κατά τα λεγόμενα των ίδιων, ενώ ναι μεν υπάρχουν κοινά σημεία ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα, η ειδοποιός διαφορά τους είναι η ισορροπία του ήχου ανάμεσα στις κιθάρες και στα synths. Δεν μπορώ να πω κάτι για αυτό μιας και δεν κατέχω τον ήχο των Scraps Of Tape.
Το instrumental album λοιπόν είναι αρκετά σκοτεινό και ατμοσφαιρικό. Όντως γίνεται εκτεταμένη χρήση synths, τα οποία δένουν πολύ όμορφα με τις μουντές κιθάρες. Η ταχύτητα σπάνια ανεβαίνει μιας και ως συνήθως η έμφαση έχει πέσει στην μελωδία. Κάτι το οποίο δουλεύει πολύ καλά στο “Penumbra”. Σίγουρα είναι μια κυκλοφορία που ενδείκνυται πιο πολύ για τον μουντό παγωμένο καιρό της Σουηδίας παρά την κόλαση του Δάντη που ζούμε στην χώρα μας, παρόλα αυτά έπεσε στα χέρια μου εγκαίρως και την απόλαυσα πραγματικά.
Σε σύνολο εννιά κομματιών, υπάρχει μια κάποια ποικιλία αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν για παράδειγμα θα μπορούσα για μεγάλο διάστημα στην σειρά να ακούσω το album αυτό από την αρχή ως το τέλος. Πραγματικά θα ήθελα να ήμουν σε μια χιονισμένη βουνοπλαγιά και να το ακούω, πιστεύω πως αυτό θα ήταν όλα τα λεφτά.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
