Σε μια θάλασσα κυκλοφοριών είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιος να βρει κάτι ενδιαφέρον και πόσο μάλλον πλέον πρωτότυπο. Οι Ολλανδοί Chapter 7 με το παράξενο όνομα, έρχονται με την δεύτερη κυκλοφορία τους να μας πείσουν ότι μπορούν να παράγουν κάτι καλό. Δεν έχω καμία επαφή με την μπάντα και με το ντεμπούτο τους με τίτλο “Shadows Of My Yesterdays”, αλλά αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η μπάντα έκανε 6 χρόνια για να μπορέσει να μας παρουσιάσει τη δεύτερη επίσημη κυκλοφορία τους, “Frozen Fields”.
Άξιζε αυτή η αναμονή; Για τους ήδη οπαδούς της μπάντας μάλλον ναι. Για εμένα δεν μπορώ να πω το ίδιο. Οι Chapter 7 προσπαθούν να αναβιώσουν ένα υβρίδιο των Alice In Chains και των Black Stone Cherries. Δεν είναι τυχαίο ότι ακούγοντας το opener “Little By Little”, οι διφωνίες στα φωνητικά μου φέρνουν κατευθείαν στο μυαλό τους Cantrell και Stalney. Αν βάλουμε και μια δόση μοντέρνου rock, αρκετού AOR αλλά και των Stone Sour, μάλλον πλέον καταλαβαίνουμε τι ακριβώς παίζουν οι Chapter 7 στο “Frozen Fields”.
Η μεγάλη δύναμη των Chapter 7 είναι να μπορούν να μπλέκουν τις AOR μελωδίες των ρεφρέν με στακάτους ρυθμούς πιο μοντέρνου rock. Τα “Down”, “Frozen Fields” είναι εξαίσια παραδείγματα αυτού. Στο πολύ όμορφο “Smile Of My Pride” η μπάντα δίνει στο ρεφρέν και μια πολύ καλή δόση αμερικάνικου rock, ενώ το “On My Own” είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι στο οποίο πάλι η μίξη του αμερικάνικου μοντέρνου rockμε το πιο ατμοσφαιρικό είναι το κλειδί.
Τα “Ride On” και “Rise Against” δίνουν μια πιο σκληρή χροιά των Ολλανδών, χωρίς φυσικά να χάνετε η AOR φύση της μπάντας. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου θα μπορούσα να πω ότι είναι το “Indifference”, το οποίο είναι ίσως και το ποιο metal σε όλο το δίσκο. Τα riff αλλά και οι μελωδίες έχουν μια metal χροιά, ενώ το ρεφρέν είναι τόσο δυνατό αλλά και μελωδικό που σε κάνει κατευθείαν να χτυπήσεις το κεφάλι στο ρυθμό του. Το αρκετά δυνατό “Highway” κλείνει το δίσκο με ένα ωραίο τρόπο και με κάποια southern χροιά.
Το “Frozen Fields” των Chapter 7 σίγουρα δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς. Σίγουρα δεν θέτει υποψηφιότητα για την πρωτοτυπία του και για τις ιδέες του. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας αρκετά επίπεδος δίσκος ο οποίος δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα προσφέρει τις αμέτρητες συγκινήσεις στους ακροατές. Παρόλα αυτά, το “Frozen Fields” είναι ένας δίσκος που θα σε τραβήξει με τις μελωδίες του να τον ακούσεις ξανά και ξανά. Με αργό τρόπο θα αρχίσει να μεγαλώνει μέσα σου και στο τέλος θα δεις ότι οι μελωδίες των Chapter 7 αλλά και τα riffs τους θα μείνουν μέσα σου για αρκετό καιρό. Το “Frozen Fields” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, ο οποίος θα συντροφεύσει τους οπαδούς του rock – και όχι μόνο – τα ζεστά μεσημέρια της άνοιξης και γιατί όχι και του καλοκαιριού, φέρνοντας λίγη δροσιά.
7.5 / 10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
