Δε νομίζω να έμπαινε κανείς στον κόπο να ασχοληθεί καν με τους Cherry St. εάν δεν έβλεπε τι κόσμος έχει περάσει από τις τάξεις τους. Πρώην μέλη των L.A. Guns, Tyketto, Vicious Rumours, καθώς και των ελαφρώς υπερτιμημένους Tigernailz έχουν κάνει ανά καιρό την εμφάνισή τους στο line-up αυτών εδώ των Αμερικάνων posers (;;;), από το 1993 που πρωτοξεκίνησαν, μέχρι και σήμερα. Η διπλή επανακυκλοφορία των δύο αυτών albums προσπαθεί να τους κάνει ευρύτερα γνωστούς στο rock κοινό γιατί, κακά τα ψέματα, δεν έχουν δείξει μέχρι στιγμής σημάδια που να είναι άξια προσοχής. Τόσο το Monroe, λοιπόν, όσο και το X-Rated, κινούνται στο ίδιο ακριβώς ύφος, δηλαδή κλασικό hard rock. Όλα καλά μέχρι εδώ. Η ατυχία για τους Cherry St. είναι ότι τα τραγούδια και των δύο δίσκων ηχογραφήθηκαν σε μία περίοδο που η μπάντα υπέφερε από της εσωτερικές διαμάχες των μελών της, οι οποίες όπως φάνηκε (ειδικά στο X-Rated) ήταν κάτι παραπάνω από καταστροφικές. Τα κομμάτια είναι ανέμπνευστα, αδύναμα, βαρετά και συνεχώς αντιγράφονται αλλά και αντιγράφουν, με αποκορύφωμα το riff στο Luv Junkie το οποίο είναι στην ουσία μία -και καλά- παραλλαγή στο Wild Flower των The Cult. Επειδή όμως το καλό να λέγεται, σε αυτή την επανακυκλοφορία υπάρχουν (ευτυχώς!) μερικά αρκετά καλά bonus tracks τα οποία κατά ειρωνικό τρόπο αποδεικνύονται καλύτερα κι από τα original, με καλύτερο μάλλον το Comes Around Goes Around του Monroe (το οποίο η Perris Records θα συμπεριλάβει στην hard rock συλλογή που ετοιμάζει αυτό τον καιρό). Για τους fans των Kiss της δεκαετίας του ’70 αλλά και των The Cult από Electric και έπειτα, θα μπορούσα να τους το προτείνω χωρίς βέβαια να εγγυηθώ ότι θα ξετρελαθούν. Α και κάτι τελευταίο. Ρε παιδιά, τι glam/poser εμφάνιση είναι αυτή; Hard rock παίζετε.
Monroe (4/10)
X-Rated (3/10)
Χάρης Μπελαδάκης
