Το τρίτο άλμπουμ των Σουηδών είναι γεγονός! Μετά το “Infinate Stargaze” του 2009 και το “Out From The Cold” του 2011 ήρθε η ώρα για τον “παγωμένο παράδεισο” τους! Οι 11 συνθέσεις κυμαίνονται στο ίδιο ύφος που τους είχαμε συνηθίσει χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές και καινοτομίες. Η φωνή του Niklas Swedentorp παραμένει εκπληκτική και αποτελεί το δυνατό χαρτί του σχήματος, αφού είναι αρκούντως επική και δυναμική! Οι συγκρίσεις με τα μεγαθήρια Geoff Tate, David Coverdale ακόμα και με τον Dio είναι αναπόφευκτες, αφού πραγματικά ο τύπος τα σπάει!!! Σε πολλές στιγμές μου θυμίζει τον Myles Kenedy των Alter Bridge, αφού εκτός από το κλασικό μελωδικό hard rock, η μπάντα δείχνει να έχει και πιο αμερικάνικες nu-grunge καταβολές! Κομμάτια δυναμίτες όπως τα “Paradise”, “Soldiers” και το εκπληκτικό “Fallin’” αποτελούν τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ και ενώ οι υπόλοιπες συνθέσεις δεν υστερούν, απλά κουράζουν σαν σύνολο, αφού η μπάντα φαίνεται να ακολουθεί το ίδιο μοτίβο και έτσι πέφτει στη παγίδα του κορεσμού. Η κιθαριστική δουλεία του Michael Larsson είναι εκπληκτική αφού το παίξιμο του είναι ογκωδέστατο, με το ένα riff να διαδέχεται το άλλο. Συνολικά η δουλειά των Σουηδών είναι ικανοποιητική και αρκετά προσεγμένη και φαίνεται να έχουν βάλει τα δυνατά τους, μελανό σημείο αποτελεί η τάση του για επανάληψη καθώς και εμμονή τους να κινούνται πάνω στη ίδια συνταγή. Ο χρόνος θα δείξει αν η μπάντα αυτή ήρθε για να μείνει.
6.5/10
Στάθης Αυγέρης
