Αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης, καθώς θα ξεστρατίσω από τα συνήθη thrash και death μονοπάτια και θα κατευθυνθώ προς έναν post-hardcore και noise προορισμό. Και αυτός ο προορισμός βρίσκεται στο Βερολίνο της Γερμανίας, όπου θα συναντήσουμε τους Colored Moth, οι οποίοι σχηματίστηκαν κάπου πριν το 2015 (ναι, άλλη μια μπάντα για την οποία δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα).
Οι Colored Moth αποτελούνται από τους Christoph στην κιθάρα και τα φωνητικά, τον Nils στα τύμπανα και τον Max στο μπάσο. Το 2015 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP, με τίτλο “Ever Dared to Dream Before”, τον επόμενο χρόνο ήρθε το πρώτο τους άλμπουμ, το “Fragmenting Tensions”, ενώ το 2019 βγήκε το δεύτερο άλμπουμ, ονόματι “DIM”. Φέτος οι Γερμανοί επιστρέφουν με το τρίτο τους album, με τίτλο “Inertia”.
Τα post-hardcore στοιχεία είναι εμφανή ήδη από το εισαγωγικό κομμάτι, το “Shora”, το οποίο αποτέλεσε και το πρώτο single του δίσκου. Αυτή, όπως και οι περισσότερες συνθέσεις του album, είναι δυνατές, διατηρώντας το πάθος και εν μέρει την επιθετικότητα του hardcore punk, αλλά κινείται ταυτόχρονα σε πιο μελωδικά και ατμοσφαιρικά μονοπάτια, χωρίς τον καταιγισμό, τη βαρύτητα και τις γρήγορες ταχύτητες του hardcore punk.
Αυτά τα τελευταία έχουν αντικατασταθεί από την πολύ ωραία βρομιά που αναδύεται από τις παραμορφωμένες κιθάρες και το μπάσο, αλλά και από τον ήχο και την αισθητική του noise-rock, με την φουλ παραμόρφωση και το feedback. Και καμιά φορά ο noise ήχος ακούγεται ταυτόχρονα με τις μελωδικές κιθάρες, κάτι που δημιουργεί μια ωραία αντίθεση.
Πάντως, το γεγονός πως οι ταχύτητες κινούνται σε αργούς και μεσαίους ρυθμούς, δεν αφαιρούν καθόλου από την ένταση της μουσικής. Και αυτό φαίνεται από διάφορες στιγμές όπου οι βαριές παραμορφωμένες κιθάρες αρκούν από μόνες τους να σε κάνουν να θες να χτυπηθείς.
Η μελωδική και ατμοσφαιρική προσέγγιση στη μουσική των Γερμανών παρατηρείται και μέσα στα τραγούδια, είτε με μελωδικά riffs είτε με μελωδικά κοψίματα σε αργές ταχύτητες, αλλά και με με ατμοσφαιρικές και μινιμαλιστικές συνθέσεις, όπως είναι οι “The Tree, The Leaves and the Sun” και “Ever So Slightly”.
Επίσης, εκτός από το noise και το post-hardcore, υπάρχουν και στοιχεία screamo στο δίσκο, που προέρχονται από τη μελωδικότητα της μουσικής σε συνδυασμό με τα φωναχτά φωνητικά και τις κραυγές του Christoph.
Γενικά, οι Colored Moth έχουν κάνει ωραία δουλειά στον τρίτο τους δίσκο, συνδυάζοντας επιτυχώς το post-hardcore, με το noise και το screamo ή αλλιώς την hardcore αισθητική, με τη βαριά μουσική, με τη μελωδία, με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και με την εξαιρετική βρομιά στον ήχο. Ειδικά στο μπάσο, που είναι άκρως ευδιάκριτο, ο Max έχει κάνει φοβερή δουλειά με τις ωραίες βρόμικες μπασογραμμές του.
Και οι οπαδοί του συγκροτήματος, αλλά και οι οπαδοί των παραπάνω ειδών, θα βρουν στο “Inertia” δέκα ωραίες συνθέσεις και έναν δίσκο που θα θελήσουν να επιστρέψουν για να ακούσουν και πάλι.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
