Soundtrack στο βροχερό, νυχτερινό μου ταξίδι Κέρκυρα – Αθήνα το “She Said” και νομίζω πως είχα και τα κατάλληλα ακουστικά για να το απολαύσω διπλά. Ένα 18λεπτο κομμάτι κάνει την εισαγωγή. Ήχοι που κάλλιστα θα μπορούσα να ακούσω σε μια καλογυρισμένη ατμοσφαιρική ταινία. Το κομμάτι άρχισε να μου δίνει μια ροκ ταυτότητα μετά το πέμπτο λεπτό. Aaaand it’s gone. Γιατί; Γιατί πολύ απλά ήθελαν ακόμα ένα τρίλεπτο και μετέτρεψαν το κομμάτι σε κάτι τελείως διαφορετικό. Κεντώντας άπειρα διαφορετικά μουσικά σχέδια στο ίδιο πανί. Κάτι από Jazz, κάτι από Classic Rock κάτι από Blues. Είμαι ακόμα στο πρώτο κομμάτι και ήδη έχω καθηλωθεί στη θέση μου ακούγοντάς τους. “This” και συνεχίζω. Ένα ελαφρύ distortion και μία εισαγωγή που υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν πεπεισμένη πως επρόκειτο για λάθος συγχρονισμός. Δεν ξέρω πόσοι μουσικοί είναι στην μπάντα και δυστυχώς δεν είχα και το internet στη διάθεσή μου εκείνη τη στιγμή για να κοιτάξω, όμως στη μουσική αυτή πανδαισία μου ήταν δύσκολο να μην ξεχωρίσω τις 3 κιθάρες που η καθεμία παίζει κάτι διαφορετικό. Κάτι εντελώς περίεργο άρχισε να φτάνει στα αυτιά μου. Φωνές, ήχοι της θάλασσας.. δεν είμαι σίγουρη. “Transformation” και για πρώτη φορά ακούω το distorted μπάσο σε πρώτο πλάνο να παίζει το ρόλο του. Μουσική χαλάρωσης, μουσική αναζήτησης, μουσική σκέψης και πολλά ακόμα που θα έρθουν και στο δικό σας μυαλό. Έτσι έφτασα και στο 2ο μέρος του album, οφείλω να ομολογήσω πως ήταν πιο «δυνατό» stoner-ιαζε αρκετά ενώ σε τίποτα δεν υστερούσε την αίγλη του πρώτου μέρους. Απ’ το δεύτερο CD , ξεχώρισα το “Stand In” και “Rite” ακριβώς για όλη τους τη δύναμη! Ντραμς που «βαράνε» και διαφορετικοί ήχοι που ξεπροβάλλουν από όπου εστιάσεις το αυτί σου! Στίχοι, λιγοστοί έως και άφαντοι, αλλά τι μας πειράζει; Η μουσική έχει τόσα τρομερά συναισθήματα να δώσει που οι λέξεις μάλλον δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν!
8/10
Ντένια Παλαιολόγου
