Ψυχεδελικό death metal με αρκετά στοιχεία παραδοσιακού black, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος τους Νορβηγούς Obliteration. Μερικά χρόνια μετά το “Black Death Horizon”, επιστρέφουν με το τέταρτο full-length της καριέρας τους “Cenotaph Obscure”.
Το album αποτελείται από επτά tracks, σκοτεινά όσο δεν γίνεται, κομμάτια με ατμόσφαιρα και ουσία, από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, με την παγανιστική, βαριά εισαγωγή του ομώνυμου του δίσκου, που στη συνέχεια ξεσπά σε γρηγορότερους αγχωτικούς ρυθμούς, μας πάει στα Τάρταρα και μας ξανανεβάζει στο τέλος του, κάνοντας πάσα στο “Tumulus Of Ancient Bones” με τα δαιμονισμένα ρυθμικά της κιθάρας και το λεγόμενο tremolo picking που φέρνει ανατριχίλα. Το “ORB” είναι μια μικρή εισαγωγή για το χάος που θ’ ακολουθήσει με το “Εldritch Summoning’’. Ίδια φιλοσοφία με το “Cenotaph Obscure”, ίδια σκοτεινή ατμόσφαιρα και γρήγοροι ρυθμοί για την συνέχεια, όπως και στο τεχνικό “Destination Rite” και “Onto Damnation”. Το καλύτερο το έχουν κρατήσει για το τέλος, ένα κλασσικό death κομμάτι, έτσι όπως οι Βόρειοι ξέρουν να το κάνουν καλύτερα και το έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια, με διαβολικά riffs και συγχορδίες, εναλλαγές ρυθμών και ήχων και μια ανατριχιαστική ερμηνεία από τον τραγουδιστή του συγκροτήματος Sindre Solem.
Ο ήχος είναι βγαλμένος από τα έγκατα της γης, δουλεμένος πολύ σωστά με όλα τα εφέ, με το βάθος να παίζει τον σημαντικότερο ρόλο, δημιουργώντας αυτή την χαοτική, σκοτεινή, τρομακτική ατμόσφαιρα που δίνει στο “Cenotaph Obscure” χαρακτήρα. Σίγουρα πέντε χρόνια από την τελευταία τους δουλειά είναι αρκετά , αλλά πιστεύω πως οι Νορβηγοί με το “Cenotaph Obscure” έχουν ανταμείψει τον κόσμο με το παραπάνω.
8/10
Δημήτρης Γκουτζιαμάνης
[email protected]
