“Sinbad” όπως λέμε αμαρτία και κακός. “Sinbad” όπως λέμε «Σεβάχ». “Sinbad” όπως λέμε ο λάθος δίσκος, στα χέρια του λάθος ανθρώπου. Και εξηγούμαι. Ως τελειωμένος μουσικόφιλος πρώτα από όλα, έχω τη μανία να ψάχνω, ακόμα και σε είδη στα οποία δε παρακολουθώ, νέες μπάντες. Καλώς ή κακώς έτυχε, πριν μου ανατεθεί η κριτική, να πετύχω το όνομα των Φινλανδών Coronary και της νέας κυκλοφορίας τους “Sinbad” συνοδευόμενα από διθυράμβους.
Το ασημί λογότυπο και το γεγονός ότι ο δίσκος κυκλοφορεί από την Cruz Del Sur, μύριζε 80s από χιλιόμετρα αλλά έκανα τον κόπο να ακούσω μήπως παίζουν έστω λυσσασμένο metal δίχως αύριο και σωθεί κάπως η κατάσταση. Η πρώτη επαφή ήταν μάλλον ψυχρή. Αργότερα ακούγοντας όλο το album προσεκτικά, επιβεβαιώθηκε απλά η πρώτη εντύπωση.
Την δημιουργία των Coronary το 2017 συνοδεύει μια κατά τα άλλα ρομαντική ιστορία, κατά την οποία ο κιθαρίστας Aku Kitolä γνώρισε τυχαία τον drummer Pate Vuorio σε ένα δισκάδικο καθώς έψαχναν μεταχειρισμένα βινύλια. Στη συνέχεια αφού βρήκαν και τα υπόλοιπα μέλη, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo και ένα split με τους Καναδούς Traveler το 2018 και ερχόμαστε στο 2020 με το “Sinbad” να αποτελεί την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά.
Οι Coronary κάνουν ξεκάθαρο στο “Sinbad” ότι αγαπούν το κλασικό, 80s heavy metal και δη την πιο hard rock, αλήτικη πλευρά του. Τα gang φωνητικά, τα επαναλαμβανόμενα refrains και τα πρωτόλεια riffs στις κιθάρες ελάχιστα ξεφεύγουν από τις πεπατημένες που διέπουν το είδος. Τα κομμάτια κινούνται περισσότερο σε μεσαίες ταχύτητες με τα “Reflector” και “Mestengo” να αποτελούν φόρους τιμής στους πρώιμους Accept και Saxon. Ελάχιστες up-tempo εξάρσεις, όπως το Priest-ίζον “Firewings”, ενώ δε λείπουν και οι στιγμές που η hard ‘n’ heavy πλευρά τους βγαίνει στην επιφάνεια όπως στα “The Hammer” και “I Can Feel This Love”.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Coronary είναι πρώτα από όλα οπαδοί και γι’ αυτό τουλάχιστον τους βγάζω το καπέλο. Απευθύνονται όμως σε πολύ συγκεκριμένο κοινό και προσωπικά δε μπορώ να πω πως το ντεμπούτο τους μου «μίλησε», παρ’ όλη την ανεμελιά που αποπνέει. Εάν βγάζετε φλύκταινες με οτιδήποτε δεν γραφεί 80s επάνω και σας λείπουν οι Savatage μέχρι “Hall Of The Mountain King”, οι παλιοί Riot, αλλά και οι Twisted Sister και οι Dokken, τότε το “Sinbad” είναι για εσάς. Εάν είστε κάγκελο σε κάθε Keep It True, το “Sinbad” μάλλον είναι για εσάς. Αν έχετε «ταπετσαρία» ραφτά στο μπουφάν σας, το “Sinbad” ίσως είναι για εσάς. Οι υπόλοιποι, πιο μοντέρνοι, ψάχνετε άλλου.
5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
