Crawl Below είναι το όνομα του one-man project του Charlie Platteborze από τη Νέα Αγγλία των Ηνωμένων Πολιτειών. Μιας και ο τόπος του είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για τον ιθύνοντα νου του project, δεν αποτελεί έκπληξη ότι το “9 Mile Square” είναι ένα concept album σχετικά με το Norwich του Connecticut. Πρόκειται ήδη για τον τρίτο του ολοκληρωμένο δίσκο, αφού το 2019 βρήκε τον Platteborze να κυκλοφορεί δύο albums με διαφορά λίγων μόλις μηνών.
Ο ήχος των Crawl Below είναι μια μίξη black metal με hardcore, με λίγο doom και με λίγο ακόμη post-metal. Γενικά κυριαρχεί μια χαλαρή και κατά κάποιο τρόπο σκοτεινά ψυχεδελική ατμόσφαιρα. Διατηρεί έναν αρκετά σταθερό ρυθμό και συγκρατημένες mid-tempo ταχύτητες, με πολύ μικρά ξεσπάσματα πιο δυναμικής μουσικής που σπάνε αυτή την, ας το πούμε, μονοτονία.
Aν και στην τελική δεν νομίζω ότι όντως θα χαρακτήριζα ως μονότονο το “9 Mile Square”. Η μίξη των ειδών που κάνει γίνεται πολύ καλά, προσδίδοντας ένα ενδιαφέρον στον ήχο. Δημιουργείται ένα ομοιόμορφο αποτέλεσμα και μια χαρακτηριστική ταυτότητα που συναντάται σε κάθε ένα από τα εννέα κομμάτια.
Το album αποπνέει έναν μελαγχολικό τόνο, ο οποίος παραμένει από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα φωνητικά του Platteborze ενισχύουν ακόμη περισσότερο αυτό το συναίσθημα. Η καθαρότητά τους και ο τρόπος με τον οποίο εκτελούνται βγάζουν μια γλυκιά μελαγχολία και ομορφιά. Έχοντας ως δεδομένη τη θεματολογία του δίσκου, γίνεται φανερό πως πρόκειται για μια πολύ προσωπική και συναισθηματική δουλειά.
Το “9 Miles Square”, λοιπόν, είναι ένας καλοπαιγμένος δίσκος, ιδανικός για πιο χαλαρές φάσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι άξιο της προσοχής του ακροατή κατά την ακρόαση. Επίσης, διαρκεί λίγο παραπάνω από μισή ώρα, οπότε του το κάνει ακόμη πιο εύκολο. Άλλωστε, πιστεύω ότι δεν χρειαζόταν καν παραπάνω για να πει ό,τι είχε να πει.
Τέλος, μιας και ολοκλήρωσα την κανονική κριτική, ας πω τώρα μια άκυρη σκέψη μου γιατί αλλιώς θα σκάσω: με το που έβαλα το album να παίζει, δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μου η ιδέα ότι άκουγα το “Where Is My Mind” των Pixies με πιο βαριές κιθάρες. Εν τω μεταξύ, όσο άκουγα περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι ελάχιστα μοιάζουν μεταξύ τους αλλά εμένα η ιδέα μου έμεινε.
6,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
jtsagari@yahoo.com
