Οι Crossplane (ανάθεμα με και αν ξέρω τι σημαίνει αυτό το όνομα) έρχονται με τη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, “ Masturboned” (τίτλος που ούτε καν θα μπω σε κόπο να εξηγήσω τι σημαίνει επίσης), να μας υπενθυμίσουν γιατί οι Motorhead είναι ένα μεγάλο συγκρότημα. Αν και από το Essen της Γερμανίας και παντελώς άγνωστοι στα αυτιά μου, από τις πρώτες νότες του opener “Brave New World” νόμιζα ότι είχα μεταφερθεί σε ένα μπιλιαρδάδικο γεμάτο bikers και νταλικέρηδες, μεθυσμένους και ημίγυμνους, με τις μπυροκοιλιές σε κοινή θέα να κοιτάνε τις stripers πάνω στη ράμπα. Κάπως έτσι. Mην περιμένετε δαιδαλώδεις συνθέσεις και τρομερές μελωδίες σε αυτό το δίσκο, αλλά μια κόπια των Motorhead, που δεν έχει προηγούμενο. Ακόμα και η φωνή του Celli είναι τόσο κοντά σε αυτή του Lemmy, που πραγματικά αναρωτιέσαι αν ακούς κάποια μετενσάρκωση των Motorhead. Up tempo, γρήγορο, βρώμικο rock ‘n’ roll, όπως το δίδαξε ο Lemmy και η παρέα του, με 16 κομμάτια που μετά βίας ξεπερνούν τα 3 λεπτά έκαστο και με στίχους του στυλ “We are Crossplane and we live for rock n roll” ή “Every girl that loves me calls me Masturboned”, νομίζω ότι έχετε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ο δίσκος δεν είναι κακός και υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις από τους Motorhead σε τραγούδια όπως τα “The Battle In Me”, “We Want More” ή το “Sweet Little Rockabella”, αλλά αυτές δεν είναι αρκετές για να με κάνουν να πάρω το δίσκο ποιο σοβαρά από ότι είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή μια κόπια των Motorhead. Από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Crossplane δεν κάνουν κάτι για να ξεχωρίσουν και αρκούνται σε αυτού του είδους τη μουσική δημιουργικότητα, προφανώς και εγώ δεν μπορώ να τους δώσω μεγαλύτερη βαθμολογία. Μόνο για τους φανατικούς των Motorhead.
5,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
