Κάτω από την ομπρέλα του metalcore έχουν βρει στέγη συγκροτήματα τα οποία μπορεί να πει κανείς ότι ελάχιστη σχέση έχουν ηχητικά μεταξύ τους. Αυτό έχει δώσει περιθώρια στην σκηνή για έντονους πειραματισμούς. Φυσικά όπως και με κάθε πειραματισμό δεν είναι πάντα το αποτέλεσμα το επιθυμητό.
Σειρά λοιπόν παίρνουν οι Curses. Το σχήμα από την Αμερική παρουσιάζει εδώ το δεύτερο ολοκληρωμένο του album. Ίσως ο τίτλος εδώ να είναι προφητικός και το συγκρότημα νε θέλει να δει τον ήχο του να ανθίζει.
Το δεύτερο κεφάλαιο στην ιστορία του συγκροτήματος το βρίσκει να απομακρύνεται από τα πιο παραδοσιακά metalcore μονοπάτια και να δείχνει έντονο ενδιαφέρον για πειραματισμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το “Chapter II” να έχει έναν ποικιλόμορφο χαρακτήρα όσον αφορά τον ήχο του. Ο ακροατής έχει να αντιμετωπίσει ένα κράμα που δανείζεται ιδέες από την post-hardcore σκηνή, από πιο rock φόρμες αλλά και αρκετά τεχνικά σημεία.
Σε όλα αυτά παίζουν ρόλο για μένα καθοριστικό δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι τα φωνητικά όπου παρουσιάζουν μια γκάμα από ακραία, κάποια τσιριχτά και κάποια άλλα πιο βαθιά, αλλά και καθαρά μελωδικά (με μια πιο μελαγχολική τάση). Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο είναι η πραγματικά πολύ καλή (τεχνική) δουλειά που έχει γίνει στα τύμπανα Shane Cyrus.
Από την άλλη όμως έχω την αίσθηση πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση «δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη». Στα τριάντα έξι λεπτά του το “Chapter ΙΙ” ακούγεται φορτωμένο, χωρίς καθαρή κατεύθυνση. Πολλές του ιδέες δείχνουν να μένουν ξεκρέμαστες ενώ δύσκολα μένει κάποιο τραγούδι του στο μυαλό του ακροατή.
Δέχομαι το “Chapter II” σαν μια μεταβατική δουλειά ενός συγκροτήματος που θέλει να βρει τον δρόμο του και τον προσωπικό του ήχο. Τα εργαλεία και τα υλικά φαίνεται να υπάρχουν στην διάθεση των Curses. Στο χέρι τους είναι να βρουν τις σωστές ισορροπίες για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μιχάλης Νταλάκος
6/10
mdalakosreports@gmail.com
