Υπάρχουν σχήματα που προσωπικά τα θεωρώ ένοχη απόλαυση. Είναι σχήματα και μουσικοί που ενώ είναι οριακά στον χώρο του metal απολαμβάνουν μια άτυπη ασυλία σε αυτό που κάνουν επειδή το κάνουν απίστευτα καλά. Θυμάμαι συζήτηση με “σκληρό” φίλο μεταλά που μου δικαιολογούσε την αγάπη του προς την Belinda Carlisle μιας και είχε “rock στοιχεία”. Δεν απολογούμαστε σε κανέναν όμως και ακούμε αυτό που μας αρέσει.
Τέτοια περίπτωση είναι οι Cyhra. Το “σούπεργκρουπ” που έφτιαξε ο Jesper Stromblad και ο Jake E Lee το 2017. Μετά το επιτυχημένο “Letters To Myself” το σχήμα επιστρέφει με το “No Halos In Hell” το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το “Letters To Myself 2” και αυτό δεν θα ενοχλούσε κανέναν. Διάβασα σε συνεντεύξεις το ότι η νέα δουλειά είναι πιο “ροκ” και πιο κιθαριστική αλλά εγώ δεν εντόπισα κάποια ριζική αλλαγή.
Προσωπικά πιστεύω ότι αν βάλεις τους δύο δίσκους να παίζουν στα καπάκια δύσκολα κάποιος θα καταλάβει που σταματά ο ένας και που αρχίζει ο άλλος. Καθόλου κακό αυτό για το οριακά pop metal του σχήματος. Η όμορφη φόρμουλα τους δουλεύει μια χαρά και εδώ. Φοβερά πιασιάρικα refrain με δυνατές κιθάρες και φυσικά την πανέμορφη φωνή του Jake από πάνω. Κάποια samples είναι σωστά τοποθετημένα και η ποικιλία του άλμπουμ κάνει την ακρόαση μια απολαυστική εμπειρία.
Το μοναδικό θέμα μου είναι το ότι δεν υπάρχει ένα πραγματικά δυνατό κομμάτι. Ακόμα και κομμάτια που μπαίνουν με τα μπούνια όπως το “Man Of Eternal Rain” τραβάνε χειρόφρενο. Προφανώς και δεν περιμένω ένα κομμάτι αμιγώς στο στυλ των In Flames αν και πολλά riff κλείνουν το μάτι στο παλιό σχήμα του Jesper θα ήθελα όμως ένα μπομπάτο άσμα στον δίσκο. Παρόλα αυτά ακούς ένα κομμάτι σαν το “Battle From Within” και λες χαλάλι.
Όπως και να έχει οι Cyhra καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα πολύ προσωπικό ήχο που πλέον τους ακολουθεί από το ντεμπούτο τους και μάλλον δύσκολα θα σπάσουν αυτό το καλούπι. Αν σας άρεσαν πριν θα σας αρέσουν και τώρα. Προσωπικά μου αρέσουν πάρα πολύ.
8,5 / 10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
