Το ντεμπούτο άλμπουμ του κυκλοφόρησε ο πολυτάλαντος Ιρλανδός/Ιταλός David J Caron, που περιλαμβάνει 28 (ναι, σωστά διαβάσατε!) κομμάτια στα οποία, όχι μόνο ανέλαβε τη σύνθεση και τη συγγραφή των ‘συμπαντικών-αστρικών’ στίχων, αλλά και την εκτέλεση όλων των οργάνων των φωνητικών KAI την παραγωγή μαζί με τον Rob Mancini . Εκτός αυτών ο David είναι και συγγραφέας (μα, σοβαρά, τι άλλο κάνει;!). Στα των κομματιών τώρα: αν και το είδος τους είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί, πλησιάζει περισσότερο το μελωδικό rock με στοιχεία pop και electronica. Οι συνθέσεις είναι όσο σύνθετες χρειάζεται, χωρίς επιδείξεις δεξιοτεχνίας στα κιθαριστικά μέρη, ενώ groovάτα πλήκτρα συνοδεύουν διακριτικά στο backround και το kind-of-dual εφέ στη φωνή του Caron που ‘τραβάει’ σε όλο το δίσκο, οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνεί απόλυτα με το μοντέρνο ύφος του. Σαν απόδοση και παραγωγή είναι σχεδόν άπταιστο, ως συλλήψεις, ωστόσο, τα κομμάτια δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό ή αξιομνημόνευτο. Δηλαδή, για ντεμπούτο, διακρίνω μια πρωτοφανή ποιότητα και επαγγελματισμό στο ύφος και στην παραγωγή να έρχεται σε αντίθεση με την έλλειψη φαντασίας των συνθέσεων (που είναι προαπαιτούμενη για να διακριθεί ένας νέος καλλιτέχνης). Στιχουργικά ο David ταξιδεύει στο αστρικό πεδίο, μεταφέροντας μας έτσι μια εναλλακτική εικόνα της ανθρώπινης υπόστασης (όπως μπορεί κανείς να διακρίνει και στο ίδιο το artwork). Προσωπικά αγαπημένα: ‘Time Machine ‘για το πιασάρικο ρεφραίν και ‘Frozen Ice’ για τον αρμονικό συνδυασμό progressive και pop στοιχείων. Η εντύπωση που συνολικά μου άφησε ήταν αυτή ενός περιορισμένα ενδιαφέροντος άλμπουμ, καθώς η μεγάλη έκτασή του κουράζει και οι συνθέσεις συχνά αγγίζουν τα όρια της χλιαρότητας. Παραδέχομαι, βέβαια, πως είναι ένας καλός υφολογικός πειραματισμός που μπορεί και να καταφέρει να ιντριγκάρει το αυτί του ψαγμένου ακροατή.
7/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
