Χμ, χμ, χμ και πάλι ξανά μανά χμ… Οι Nolentia χαρακτηρίζονται σαν μία ανοιχτόμυαλη Grindcore band με επιρροές από Death Metal, Hardcore, Sludge, Crust και Doom αλλά όπως λένε όλα μα όλα βασισμένα στις ρίζες του Grindcore. Τώρα ποιες είναι αυτές οι ρίζες μη ρωτήσετε εμένα. Μιας και το είδος δεν είναι από τα «αγαπημένα» μου και μιας και το να ακούς 17 κομμάτια διάρκειας μόλις 30 λεπτών πάντα μου φαινόταν κάπως, είπα να ακούσω πολύ προσεχτικά αυτό που μου δόθηκε για να μπορέσω να το κρίνω αντικειμενικά!!! Πάμε λοιπόν. Κατά πρώτων ο τίτλος του δίσκου…. Ok! Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα? Είπαμε ρε παιδιά, ψαγμένοι τίτλοι αλλά αυτό έχει παραγίνει! Πάμε όμως και στα μουσικά. Έβαλα με όλη μου την καλή θέληση να ακούσω και να ξανακούσω τον δίσκο. Είπαμε όμως…Αν τα 17 κομμάτια τα ενώσεις με κάποιον τρόπο και γίνουν 8 ίσως να πεις ότι ακούς μουσική. Δεν μπορούμε να βάζουμε ένα είδος σαν ταμπέλα απλά για να ξύσουμε λίγο τις κιθάρες, να κοπανήσουμε τα τύμπανα όπως θα το κάνει ένα μικρό παιδί και να αρχίσουμε να γκαρίζουμε λες και έχουμε βραχνιάσει και θέλουμε να καθαρίσουμε το λαιμουδάκι μας και μετά να το θεωρούμε αυτό μουσική, Τέλος πάντων… Οφείλω βέβαια να ομολογήσω πως μέσα στα 30 λεπτά είδα κάποια καλά ριφάκια και κάποιες καλές ιδέες αλλά ως εκεί!!! Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, Καθαρός πονοκέφαλος!!!! Και για κερασάκι στην τούρτα αφήνω το καταπληκτικό artwork του δίσκου που άνετα θα έκανε τον Πικάσο και τον Μοντιλιάνι να αυτοκτονήσουν και επίσης τον Ντα Βίντσι να προσπαθεί να κόψει τις κωλότριχες του με τα δόντια του σε στάση κατακόρυφο. Ένα χέρι που κρατάει ένα αναμμένο σπίρτο και όλο αυτό σε φόντο χρυσοκίτρινο!!!! Ήμαρτον!
1/10
Γιώργος Ραχιώτης
