Εδώ έχουμε μια επανακυκλοφορία που μας γυρνάει αρκετά χρόνια πίσω, στα μέσα των 90’s για την ακρίβεια, στην πιο σημαντική εποχή για το είδος του metal που ονομάζουμε Melodic Death. Εκεί στη Σουηδία, στην πατρίδα του ιδιώματος, στα χώματα που γεννήθηκαν και μεγαλούργησαν (και ορισμένοι συνεχίζουν να μεγαλουργούν) μπάντες όπως οι At The Gates, In Flames, Dissection, Dark Tranquillity, δημιουργήθηκαν και οι Dawn, των οποίων το ντεμπούτο full length άλμπουμ “Nær Sólen Gar niþer For Evogher” κυκλοφόρησε το 1994. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα melodic death της εποχής, εμπλουτισμένο με πάρα πολλά black στοιχεία στην ίδια λογική σύνθεσης με τους Dissection, σε μια εποχή που όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα και πρωτοποριακά και που δεν υπήρχε κορεσμός ούτε στις μπάντες ούτε στους ακροατές. Από τη μία, ακούγοντας τον δίσκο, απορείς πραγματικά γιατί οι Dawn δεν έγιναν μεγάλη και τρανή μπάντα όπως άλλες της γενιάς τους. Από την άλλη, συνειδητοποιείς πως με τόσα πολλά και ποιοτικά άλμπουμ και συγκροτήματα που ξεπετάχτηκαν την τριετία 1992-1995, για να βγει κάποιο στον αφρό θα έπρεπε να είναι 1-2 κλικ ανώτερο από τα υπόλοιπα του είδους και να έχει σαφώς μια ποιοτική συνέχεια και συνέπεια σε βάθος χρόνου. Πράγμα που δεν ίσχυσε για τους Dawn, αφού το εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ τους βγήκε τέσσερα χρόνια μετά, όταν άλλες μπάντες είχαν διαχειριστεί καλύτερα αυτόν τον χρόνο κυκλοφορώντας δύο και τρία άλμπουμ. Στην υστεροφημία τους δεν βοήθησε ούτε η διάλυσή τους το 1999, αντίθετα θα έλεγα ότι έβαλε την ταφόπλακα στα όνειρά τους για εδραίωση στο μεταλλικό υποσυνείδητο. Ας παραμείνουμε όμως στα του δίσκου. Δεν έχω ακούσει το πρωτότυπο, οπότε δεν ξέρω πως τι ακριβώς ήχο είχε, αλλά με βάση τον ήχο της επανέκδοσης και παρόμοιες κυκλοφορίες της εποχής, μπορώ να συμπεράνω πως ήταν πολύ πιο ακατέργαστος απ’ αυτό που ακούμε εδώ, όπως και τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο δίσκος σ’ αυτήν την επανακυκλοφορία, με το γυάλισμα να μην παίρνει μεγάλες διαστάσεις και το αποτέλεσμα να βελτιώνει κάπως το αρχικό υλικό. Συνθετικά, όλα είναι παραπάνω από άψογα. Ποιος είμαι εγώ να πιάσω στο στόμα μου κομματάρες όπως το αργόσυρτο “As The Tears Fall” με το ακουστικό σημείο στη μέση και το ξέσπασμα αργότερα, ή το έπος “Diabolical Beauty” που κοιτά στα ίσα κομματάρες όπως το “Unhallowed” των θεών Dissection; Ή να μιλήσω για το εκρηκτικό “In The Depths Of My Soul” με τα απίστευτα blast-ίδια και τον έντονο μαυρομεταλλικό χαρακτήρα του; Δίσκος «να τον πιεις στο ποτήρι» απ’την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα και ένα μεγάλο μπράβο στην Century Media που προχώρησε σ’ αυτήν την κίνηση, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
8/10
Νίκος Κεφαλίδης
