Δε πέρασε πολύς καιρός που ξέθαψα το φτυάρι του πολέμου για χάρη των Dead Lord (βλ. ανάλογο review) και τσουπ, να ‘τοι πάλι. Αφήνουν πάλι το παράλληλο τους σύμπαν – στο οποίο αυτοί δεν αντιγράφουν τους Thin Lizzy, απλά τους συμπληρώνουν – και εισβάλουν στο δικό μας με περίσσιο θράσος.
Αν έχεις ήδη διαβάσει την προηγούμενη μου κριτική για την αφεντιά τους, μπορείς να σταματήσεις εδώ και να βάλεις στο πικάπ το “Johnny The Fox” για να στανιάρεις. Αν πάλι δεν έχεις τη διάθεση να ανατρέξεις στην κριτική, μάθε απλά πως οι τύποι μάλλον δουλεύουν τον κόσμο, παίζοντας ακριβώς όπως οι Lizzy και τραγουδώντας όπως ο Phil.
Μέχρι εδώ άντε πες συγχωρούνται λόγω ηλικίας. To να δηλώνεις όμως πως γράφεις τα κομμάτια που δεν έγραψαν οι Lizzy, υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Μέχρι και οι εναπομείναντες Lizzy’s στη μπάντα καταλάβανε (έστω και καθυστερημένα) την ύβρις που διέπρατταν και σκέφτονται να αλλάξουν το όνομα στο επόμενο album τους. Ας γυρίσουν λοιπόν στο σύμπαν τους γιατί κινδυνεύει το χωροχρονικό συνεχές με τις μπούρδες που δηλώνουν.
3/10
Γιώργος Τσινάνης
[email protected]
