Μέχρι ενός σημείου ομολογώ ότι διασκέδασα με αυτό εδώ το βρετανικού τύπου rock που παρουσιάζει αυτή εδώ η τριάδα από το Βερολίνο. Δεν κρύβω άλλωστε το γεγονός πως κάποτε πέρασα μία σύντομη φάση από αυτό το ιδίωμα. Αν δε διάβαζα πως οι Pabst προέρχονται από Γερμανία, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους περάσω για Εγγλέζους. Και αυτό είναι ένας ωραίος τρόπος για να πλασάρεις τη δουλειά σου.
Η μουσική του “Chlorine” δεν είναι κάτι το πολύπλοκο ή υπερβολικά τεχνικό. Πολύ απλά έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο full επηρεασμένο από 90′s ραδιοφωνικά ακούσματα συγκροτημάτων τύπου Oasis και Queens Of The Stone Age. Ναι, η αισθητική έχει αλλάξει προς το πιο μοντέρνο προσθέτοντας στα κομμάτια επιπλέον νότες από noise, grunge (στο “Catching Feelings“ φαίνεται καλά) και indie rock, αλλά στην ουσία ακολουθούν το δικό τους ταξίδι. Περίεργοι αλλά ταυτόχρονα και απολαυστικοί, οι Pabst προσπαθούν να μεταδώσουν θετικά vibes (που αυτή η μουσική ανέκαθεν διέθετε) μέσω μελωδικών riffs και ρυθμικών μπασογραμμών. Τα “Shake The Disease” και “Accelerate“, για παράδειγμα, συνδυάζουν όμορφα και με ασφάλεια stoner και βρετανικό rock, εκεί που το “Perfume” φέρνει οικείου ήχους από Smashing Pumpkins στ’ αυτιά σου. Διαρκείς εναλλαγές στο ύφος χωρίς να χάνεις σε μουσικό στυλ. Αυτό είναι! Το ευχάριστα υποχθόνιο ατού μέσα στο “Chlorine“, βέβαια, εντοπίζεται κυρίως σε ορισμένους στίχους που κρύβουν έναν πιο αναρχικό αέρα (“stop buying stuff, loot the shops, flip the switch and quit your job”) δίνοντας και μία γεύση από punk το οποίο νομίζω πως και οι ίδιοι έχουν σε εκτίμηση.
Αν έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο στο παρελθόν με όρους όπως “alternative”, “britrock” και “britpop” σίγουρα θα νιώσεις τη νοσταλγία που αποπνέει. Για όλους τους υπόλοιπους που εξακολουθούν να το υποστηρίζουν, τότε αναμφισβήτητα θα τους θεωρούν ήδη ως τους νέους Weezer.
6.5/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
