Πρόκειται για το ντεμπούτο του project των Reign of Architect, οι οποίοι, αν και με βάση το Ισραήλ, έχουν εξαπλωθεί πολύ όσον αφορά το line up τους, καθώς στο πολλά υποσχόμενο αυτό σχήμα, συμμετέχουν ονόματα όπως ο Mike Lepond (Symphony X), o Yotam ‘Defiler’ Avni (Prey for Nothing), o Joost Van Den Broek (Ayreon/After Forever) και ο Jeff Scott Soto. Φυσικά αυτό που περιμένει κανείς είναι ένα ανεπανάληπτο επικό αριστούργημα, και, εννοείται πως υπάρχουν και πολλοί που θα συμφωνούσαν με τον εν λόγω χαρακτηρισμό. Εκφέροντας, λοιπόν, καθαρά την προσωπική μου άποψη, έχω να πω πως έγινε μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια στη δημιουργία ενός επιβλητικού ηχητικού αποτελέσματος, και εννοείται πως το μουσικό ταλέντο καθενός μέλους ξεχωριστά δεν χωράει αμφισβήτηση. Η δική μου ένσταση αφορά κυρίως το ύφος των συνθέσεων, και πιο συγκεκριμένα το γεγονός ότι η ταυτότητά τους είναι ακαθόριστη σε σημείο που συχνά μπερδεύει τον ακροατή. Τι εννοώ; Μπορεί ένα κομμάτι να αρχίσει ως συμφωνικό- female fronted, να εξελιχθεί σε folk- oriental και να τελειώσει ως progressive με death φωνητικά, χωρίς αυτά τα είδη να αλληλεπιδρούν, δίνοντας την εντύπωση ότι έχουν απλώς τοποθετήσει δίπλα- δίπλα μεμονωμένα κομμάτια που ουδεμία σχέση έχει το ένα με το άλλο. Δε λέω, έξυπνες ιδέες υπάρχουν, αλλά και αυτές συχνά χαντακώνονται μέσα στο ‘χάος’ των ιδεών που ‘πέφτουν’ η μία επάνω στην άλλη. Είμαι η πρώτη που υποστηρίζει την πολυπλοκότητα στις συνθέσεις, αλλά και αυτή έχει ένα όριο που δε θα πρέπει να παραβιάζεται, διότι δεν ξέρεις, ως ακροατής, που να στρέψεις την προσοχή σου, ενώ από ένα σημείο και μετά σε κουράζει. Εκτός αυτού, και τα φωνητικά με τα growls είναι κουραστικά ορισμένες φορές. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι θα το άκουγα πάνω από μία φορά (αν και το έκανα ήδη…). Θα το προτείνω αν σας αρέσουν μπάντες όπως οι Symphony X και οι Pain of Salvation, αλλά με πολλή επιφύλαξη.
6/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
