Είναι ταπεινός υπηρέτης του αποκρυφισμού και του εκκεντρικού εδώ και 30 χρόνια. Με τους Death SS εξακολουθεί και ζει το όνειρο που διατηρούσε από την τρυφερή ηλικία των 13 χρονών. Έχει προσφέρει στο heavy metal ακροατήριο δισκάρες που θα μνημονεύονται εις τους αιώνας των αιώνων. Δε θέλει ούτε να ακούει για τον Paul Chain. Χειρίζεται τις διδαχές του Aleister Crowley καλύτερα από τον οποιονδήποτε σε αυτή τη μουσική και φέτος κυκλοφόρησε το “Resurrection”, έναν από τους πιο αξιόλογους Death SS δίσκους. Τέλεια αφορμή για μία πολυπόθητη συνέντευξη. Τελικά είναι σατανιστής; Είναι ψυχάκιας; Ή μήπως είναι υποκριτής; Όχι! Πολύ απλά… είναι ο Steve Sylvester!
Γεια σου, Steve! Είμαι ο Χάρης. Πως είσαι;
Είμαι καλά. Σε ευχαριστώ!
Πρώτα απ’ όλα, άσε με να σε συγχαρώ για το φανταστικό νέο album, “Resurrection”. Πρέπει να ξέρεις πως ήδη το έχω επιλέξει για το προσωπικό μου “Top 20” αυτής της χρονιάς.
Αλήθεια; Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ!
Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε. Αυτός είναι ο πρώτος σας δίσκος μετά το “The Seventh Seal” του 2006. Ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια στο στρατόπεδο των Death SS;
Αφού γιόρτασα την επέτειο για τα 30 χρόνια από την ίδρυση της μπάντας και κυκλοφόρησα το “The Seventh Seal”, έκανα ένα διάλειμμα για ακαθόριστη χρονική περίοδο ώστε να αφιερωθώ και σε άλλα projects. Εκείνη την εποχή ίδρυσα άλλα δύο side-bands, τα Sancta Santorum και Opus Dei, το οποίο αργότερα έγινε W.O.G.U.E. (Work Of God United Entertainment), λόγω μίας καταγγελίας από την ομώνυμη Χριστιανική θρησκευτική οργάνωση. Επιπλέον, έγραψα τη βιογραφία μου σχετικά με τη γέννηση της μπάντας, ενώ προσέγγισα και τον κόσμο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης ως συνθέτης soundtracks αλλά και ως ηθοποιός. Η μπάντα, ωστόσο, ποτέ δε σταμάτησε, οπότε εξακολουθούσα να βλέπω τα υπόλοιπα μέλη και να συνθέτω μουσική μαζί τους.
Θα μπορούσες να θεωρήσεις τον τίτλο “Resurrection” αντιπροσωπευτικό, όσον αφορά το τωρινό status της μπάντας;
Ναι! Επιστρέψαμε επειδή δημιουργήσαμε ένα νέο album, το οποίο πιστεύουμε πως είναι πολύ όμορφο και θέλουμε να μοιραστούμε τη δουλειά μας με οποιονδήποτε θέλει να το ακούσει…
Ποιο είναι το feedback μέχρι στιγμής; Ποια είναι τα πρώτα σχόλια από Τύπο και fans;
Όλα τα σχόλια που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής είναι παραπάνω από ενθουσιώδη!
Αυτή είναι η πρώτη φορά που αναλαμβάνεις όλη την παραγωγή του album από την εποχή του “Black Mass”, αν θυμάμαι καλά. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Μετά από πολλά χρόνια στενής εργασίας με διάσημους παραγωγούς όπως οι Neil Kernon, David Shiffman ή Sven Conquest, νομίζω ότι απέκτησα όλη την απαραίτητη εμπειρία για να κάνω μόνος μου την παραγωγή σε ένα album. Πέρα απ’ αυτό ο πληκτράς μας, Freddy Delirio, είναι ο ιδιοκτήτης ενός φανταστικού studio, οπότε μπορούσα να δουλέψω πάνω σε αυτό το δίσκο χωρίς καμία πίεση, με απόλυτη ηρεμία και με το πάσο μου…
Η πρώτη εντύπωση που μου έδωσε το “Resurrection”, είναι πως θέλει να συνεχίσει το μουσικό concept του “The Seventh Seal”, πάντα με πολλές μελωδίες που είχα να ακούσω από τις ημέρες του “Panic”. Εσύ πώς βλέπεις το “Resurrection” σαν σύνολο;
Το “Resurrection” είναι η συλλογή όλης της καλλιτεχνικής και μουσικής δουλειάς των τελευταίων 5 χρόνων. Κάποια τραγούδια γράφτηκαν για soundtrack ταινιών τρόμου και τηλεοπτικών σειρών, ενώ άλλα αναλαμβάνουν το απόκρυφο concept που βασίζεται στις γραφές του Aleister Crowley, όπως ακριβώς είχα κάνει στο “Do What Thou Wilt” album. Δεν είναι κάτι προκαθορισμένο. Είναι μάλλον ένα είδος “best of” ακυκλοφόρητων τραγουδιών που συνέθεσα μετά το “The Seventh Seal”.
Μέσα από το νέο album, συνάντησα γνωστά Death SS στοιχεία, όπως “horror movie” στίχους, ποιήματα του Aleister Crowley και μερικές goth μελωδίες που είχα να ακούσω για πάνω από μία δεκαετία. Ωστόσο, εντοπίζεις κάποιες διαφορές ανάμεσα στο “Resurrection” και τα τελευταία albums σας;
Όπως όλα τα άλλα albums μας, έτσι και το “Resurrection” είναι μία εξέλιξη των προηγούμενων και φωτογραφίζει την ουσία της μπάντας κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Άρα είναι διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα albums που κάναμε, ακόμα κι αν συνεχίζει το “βασικό πνεύμα” που πάντα κατευθυνόταν προς τον τρόμο και τον αποκρυφισμό.
Γνωρίζω πως τα τελευταία χρόνια έχεις συμμετάσχει σε ιταλικές τηλεοπτικές σειρές, όπως στο “L’ Ispettore Coliandro”, ενώ ξεκίνησες να εμφανίζεσαι και σε zombie/splatter ταινίες, όπως στο ομότιτλο κομμάτι “Eaters”. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω πως το “Resurrection” έχει ένα πιο κινηματογραφικό στυλ από τα προηγούμενα;
Είναι πολύ πιθανό! Νομίζω ότι η βασική διαφορά είναι πως όταν συνθέτεις για μία ταινία, πρέπει αναγκαστικά να προσαρμόζεις τη μουσική σου σε ένα σενάριο. Ο ήχος σου πρέπει να ακολουθεί χέρι-χέρι τις εικόνες για να βελτιώσει το συναισθηματικό τους αντίκτυπο στο κοινό. Επίσης, είναι πολύ σημαντική και η σχέση με το σκηνοθέτη. Πρέπει να σε εμπιστευθεί και να δώσει “λευκό χαρτί” στη δουλειά σου. Πάντως, συνηθίζω να συνθέτω τη μουσική μου με ένα “κινηματογραφικό” τρόπο, με τη λογική ότι κάθε τραγούδι για μένα συνδέεται με κάποιες εικόνες. Και αυτό με βοήθησε πολύ στο να συνθέτω soundtracks.
Η πρώτη μου επαφή με το νέο album έγινε παρακολουθώντας το promo video για το single “The Darkest Night”, όπου προφανώς μπορούμε να δούμε τη διαδικασία μία σατανιστικής τελετής. Μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα σου αρέσει να προκαλείς, έτσι;
Φυσικά! Αυτός ο συγκεκριμένος τύπος gothic horror εικόνων πάντα ήταν μέρος της εικονογραφίας των Death SS και πάντα θα αποτελεί κομμάτι τους!
Και τι γίνεται με το δεύτερο video, “Ogre’s Lullaby”; Ένας δαίμονας που νανουρίζει ένα μικρό παιδί; Μπορώ να πω ότι το βρήκα ευχάριστα μακάβριο. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτό το τραγούδι;
Το “Ogre’s Lullaby” γράφτηκε για την ταινία “Paura 3D”, την οποία σκηνοθετούν οι φίλοι μου, τα αδέρφια Manetti. Ήθελαν ένα πολύ “αρρωστημένο” τραγούδι, αγωνιώδες και άκρως κλειστοφοβικό. Νομίζω πως τα κατάφερα με αυτό τους το θέλημα και πιστεύω ότι είναι το πιο φρικιαστικό και ενοχλητικό κομμάτι που έχει ηχογραφηθεί ποτέ από τους Death SS!!!
Τώρα ας περάσουμε στον τομέα “live shows”. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, οι Death SS έχουν γίνει συνώνυμο ακραίου horror image, σοκαριστικών εμφανίσεων, σατανιστικών τελετών και νεκροταφείων επί σκηνής. Πιστεύεις ότι σήμερα όλα αυτά έχουν χάσει την occult μαγεία τους;
Δε νομίζω! Ακόμα μας αρέσει να σοκάρουμε το κοινό μας με τις εμφανίσεις μας να γίνονται πιο φρικτές και διασκεδαστικές! Είναι μέρος της ύπαρξής μας!
Μιλώντας για live shows, τι θυμάσαι από τις 2 τελευταίες σας εμφανίσεις εδώ στην Ελλάδα;
Θυμάμαι ότι εκείνα τα 2 shows ήταν καταπληκτικά! Το ελληνικό κοινό είναι φανταστικό!
Όπως είπες και εσύ ο ίδιος στα liner notes, το “Resurrection” είναι ένα album που συνδυάζει τα δύο στοιχεία που καθόρισαν τη μουσική των Death SS: ταινίες τρόμου και μυστικισμός. Μπορείς να φανταστείς πως θα ηχούσαν οι Death SS χωρίς κανένα από αυτά τα δύο στοιχεία;
Με τίποτα! Χωρίς αυτά τα στοιχεία δε μπορούμε να είμαστε οι Death SS!
Υπάρχει κάποια περιοδεία στα σχέδια για την προώθηση του “Resurrection”; Αν ναι, είναι η Ελλάδα στο πρόγραμμα;
Η περιοδεία είναι υπό κατασκευή. Πραγματικά, ελπίζω και αυτή τη φορά η Ελλάδα να είναι μέσα!
Steve υπάρχει άλλη μία ερώτηση που θέλω να σου κάνω. Στην 30χρονη ιστορία των Death SS, έχετε αλλάξει πολλά διαφορετικά μουσικά στυλ. Heavy/doom metal στην αρχή, έπειτα gothic, στη συνέχεια industrial… Σκέφτεσαι καθόλου να αλλάξεις το στυλ της μπάντας στο μέλλον;
Θα προτιμούσα να μη μιλάω για “αλλαγές”, αλλά μάλλον για “εξέλιξη” (σ.σ. μεγάλο ψέμα αυτό, αλλά τέλος πάντων). Ποτέ δεν υπήρξε κάτι προσχεδιασμένο στο μουσικό στυλ των Death SS. Κάθε δίσκος αντιπροσωπεύει για μένα μία εξέλιξη του προηγούμενου, χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να επαναλαμβάνω συστήματα που ήδη έχουμε αποπειραθεί στο παρελθόν. Πιστεύω ότι το μουσικό μας σήμα-κατατεθέν πάντα είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από δίσκο σε δίσκο, παρόλο που ο ήχος μας ακολουθεί διαφορετικούς συνδυασμούς ήχων. Ξέρω πολύ καλά ότι αρκετός κόσμος είναι αφοσιωμένος στο “doomy” ήχο που είχαμε στις αρχές μας, ενώ άλλοι προτιμούν περισσότερο τον πιο “power” ήχο της “Heavy Demons” εποχής. Εννοείται πως δεν αρνούμαστε το παρελθόν μας, απλά τώρα προτιμάμε να εκφράζουμε ΤΑ ΙΔΙΑ συναισθήματα με ένα διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το concept που θέλουμε να εκφράσουμε σε μία συγκεκριμένη περίοδο. Ωστόσο, παραμένουμε Death SS!
Steve, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου και ελπίζω να σας ξαναδούμε από τα μέρη μας κάποια στιγμή! Δώσε ένα μήνυμα στους Έλληνες Death SS fans.
Εύχομαι τα καλύτερα (σ.σ. είπε “all the be(a)st”) σε όλους τους τρελούς Έλληνες οπαδούς μας! Τα λέμε σύντομα επί σκηνής!
Χάρης Μπελαδάκης
www.facebook.com/DeathSSofficial
Band Members:
Steve Sylvester – φωνητικά
Freddy Delirio – πλήκτρα
Al De Noble – κιθάρες
Glenn Strange – μπάσο
Bozo Wolff – τύμπανα
Discography
…In Death Of Steve Sylvester – 1988
Black Mass – 1989
Heavy Demons – 1991
Do What Thou Wilt – 1997
Panic – 2000
Humanomalies – 2002
The Seventh Seal – 2006
Resurrection – 2013
