Υπάρχουν φορές που ορισμένες κυκλοφορίες (όχι μόνο στο περιοδικό, γενικά) που με έχουν αφήσει είτε με ανάμεικτα συναισθήματα, είτε με όμορφα συναισθήματα που στην πορεία ξεθώριασαν, είτε απλά με συγκλόνισαν. Και αυτός ο δίσκος έκανε αυτό το τελευταίο. Με διέλυσε. Και ο λόγος είναι απλός.
Βλέπετε, οι DeathOrchestra είναι ένα instrumental σχήμα το οποίο παίζει τραγούδια των Death με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Ναι φίλε αναγνώστη, σωστά διαβάζεις. Αυτά τα κομμάτια είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα αποδώσεις με κανονική μπάντα και αυτοί εδώ τα παίζουν άρτια με τη συνοδεία ορχήστρας.
Το ότι οι Death είναι ένα συγκρότημα που μου έχει σημαδέψει την ψυχή, νομίζω πως είναι λίγο-πολύ γνωστό σε όλους όσους με γνωρίζουν. Ο βαθμός όμως που βλέπετε δεν έχει να κάνει με την αγάπη μου προς τους Death αλλά με το ότι αυτοί οι τύποι πήραν αυτές τις κομματάρες και τις μεταμόρφωσαν κυριολεκτικά, τις πήγαν ένα βήμα παραπέρα και τους έδωσαν μια νέα υπόσταση.
Όλα ακούγονται στην εντέλεια, είναι απίστευτο το πώς κατάφεραν να δέσουν παικτικά τόσα όργανα, τη στιγμή που έξω υπάρχουν μπάντες που δεν ξέρουν να συγχρονίσουν μια κιθάρα κι ένα μπάσο. Κάτι που επίσης μου αρέσει αρκετά, είναι ότι η ορχήστρα δεν περιορίζει την κιθάρα, αντίθετα συνυπάρχει μαζί της και δημιουργεί έναν ήχο ο οποίος πραγματικά είναι «metal με ορχήστρα».
Όσο πάλι για τις ιδέες που ακούμε από πλευράς ορχήστρας, είναι προφανώς βασισμένες στις μελωδίες των αυθεντικών κομματιών αλλά τις έχουν συνοδεύσει με τέτοιο τρόπο που ακούγονται μοναδικές. Ακούστε για παράδειγμα την ενορχήστρωση στο “Voice Of The Soul” που ανοίγει το δίσκο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Ενώ το κομμάτι έχει μερικές κιθαριστικές μελωδίες, το πώς το συνοδεύει η ορχήστρα το πηγαίνει πολλά επίπεδα παραπέρα. Αλήθεια, ακόμα τα κομμάτια μου μαζεύω, δεν ξέρω πώς να το εκφράσω καλύτερα.
Αυτό που έχω μόνο να πω είναι πως ένα πράγμα με στεναχωρεί και αυτό είναι πως ο Chuck Schuldiner δεν είναι πλέον ανάμεσά μας για να δει πόσο έχει σημαδέψει τον κόσμο η μουσική του και πόσο αυτή έχει προχωρήσει. Το κείμενο τελειώνει εδώ, πάω να βάλω ξανά αυτό και μετά όλα τα Death, let the metal flow.
Υ.Γ.: Όταν καταφέρνεις να αποδώσεις ορχηστρικά ακόμα και το κάφρικο “Pull The Plug”, μην περιμένεις μικρότερο βαθμό από μένα.
9,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
