Είναι πολλές φόρες που λες, πως όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο, ή ότι το σωστό timing δεν ορίζεται μόνο από το πόσο καλά και πόσο μπροστά μπορεί κάποιος να δει, αλλά και στο πως η τύχη και η μοίρα μπορεί να αλλάξει την ζωή μας. Γιατί τα λέω αυτά θα αναρωτηθείτε! Ο λόγος θα φανεί παρακάτω. Οι Decemberance είναι ένα συγκρότημα με μία μακρά ιστορία περίπου εικοσιπέντε ετών έχοντας προσφέρει σε εμάς μαζί με το “Implosions” άλλες δυο ολοκληρωμένες δουλειές (σ.σ.: μπορείτε να διαβάσετε εδώ την παρουσίαση του “Inside”) death και μελαγχολικού doom metal που έχουν αφήσει το στίγμα τους, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Το “Implosions” είναι κατά την γνώμη μου, ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα το συγκρότημα και δείχνει μια ωριμότητα και μια γνώση για το τι ακριβώς θέλει το συγκρότημα να κάνει. Όλο αυτό παίρνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς το πιο μελαγχολικό πόνημα του συγκροτήματος κυκλοφόρησε σε μία από τις τραγικότερες μέρες που βίωσε ποτέ η χώρα μας με την σύγκρουση των δυο τρένων στα Τέμπη και την απώλεια πολλών αθώων ψυχών, λες και κάποιος πάνω από τα κεφάλια μας (σ.σ.: μπορείτε να τον αποκαλέσετε όπως νομίζετε!) αποφάσισε να δώσει σε αυτόν τον πόνο των ανθρώπων, ένα ηχητικό background.
Τρία κομμάτια πόνου, συνολικής διάρκειας εβδομήντα ενός λεπτών, ωραίες συνθέσεις με πολύ ενδιαφέρον (σ.σ.: ειδικά στα αυτιά μου!), ταχύτητες όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει είναι αρκετά πεσμένες αλλά σε κανένα σημείο δεν μειώνουν το ενδιαφέρον του ακροατή. Ναι, το “The Blue Thread (Η Μπλε Κλωστή)” είναι μία κομματάρα που έχει μέσα πιάνο και τσέλο και ακούγεται νεράκι στα εννέα λεπτά που διαρκεί. Το μεγάλο το respect έχει να κάνει με τα άλλα δυο κομμάτια του δίσκου που είναι πάνω από είκοσι λεπτά το καθένα, και καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον σου αμείωτο με τρομερές εναλλαγές ρυθμών, ακουστικά μέρη που γίνονται βιωματικά και άλλα που σε κάνουν να θέλεις να κλάψεις από το μεγαλείο τους (σ.σ.: ακούστε τα τελευταία λεπτά του “Scaffold” και θα με θυμηθείτε).
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για επίλογο, οι Decemberance κάνουν δυναμική επιστροφή με έναν δίσκο που σε αγγίζει και αποδεικνύει για πολλοστή φορά το μεγάλο επίπεδο της Ελληνικής Metal σκηνής.
8/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
