Κάθε φορά που ο πολύ αγαπημένος αρχηγός αυτού εδώ του site μας δίνει κάποιον δίσκο για κριτική, εγώ προσωπικά ακολουθώ μία συγκεκριμένη ακολουθία. Πρώτα τσεκάρω την δισκογραφική, μετά το εξώφυλλο, μετά την χώρα, μετά το τι παίζουν και έπειτα βάζω τον δίσκο για ακρόαση. Εδώ ξεκινάμε δυναμικά με μία εταιρία που ότι έχω ακούσει και αγοράσει είναι τρομερό! Εξώφυλλο, ένα από τα καλύτερα που έχω δει τώρα τελευταία, μετά έχουμε το γεγονός ότι οι Burial Hordes έχουν ένα καλό όνομα στην Ελλάδα (σ.σ.: αν με διαβάζετε, θα πρέπει να γνωρίζετε πόσο πολύ εκτιμώ την εγχώριά μουσική σκηνή!) και τέλος, έχουμε αυτό το death metal που παίζουν.
Όλα καλά δηλαδή, τα βασικά σημεία τα πιάνουν για πλάκα, οπότε πάμε να δούμε και μουσικά τι ακούμε στο τελευταίο του πόνημα με τον τίτλο “Ruins”. To “Ruins” λοιπόν, είναι ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος, και μας έρχεται πέντε χρόνια μετά το πολύ καλό “Θάνατος Αιώνιος” και μπορώ να πω πως συνεχίζει την ανοδική πορεία του συγκροτήματος. Οι ταχύτητες και εδώ είναι ανεβασμένες, ενώ αυτός ο συνδυασμός black/ death μουσικής που παίζουν, πέρα πλέον από την προσωπική τους σφραγίδα που είναι αναγνωρίσιμη από τις πρώτες νότες, ήταν, είναι και παραμένει εθιστικότατος για τον ακροατή.
Οχτώ κομμάτια τελειωτισμού και μίσους με φοβερές στιγμές, πολύ καλή ροή, παραγωγή που της αρμόζει και φωνητικά που σου δίνουν να καταλάβεις πως εδώ τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Όλα τα κομμάτια αξίζουν την προσοχής σας, και θεωρώ ανούσιο να μιλήσω για αυτά ξεχωριστά, ο δίσκος αυτός πρέπει να ακουστεί στο σύνολό του ώστε να μπορέσει κάποιος να λάβει πλήρη γνώση της κατάστασης. Εγώ προσωπικά, σε κάθε ακρόαση, αναρωτιόμουν όλο και περισσότερο, πως γίνεται μία τέτοια μπάνταρα να μην έχει βγει από τα στεγανά του Ελληνικού underground ώστε να τύχει της αναγνώρισης που της αρμόζει.
Το “Ruins” είναι μία κυκλοφορία που θα κάνει πολύ κόσμο να προσέξει τους Burial Hordes περισσότερο και θέλω να πιστεύω πως αυτό θα είναι και το έναυσμα για την αναγνώριση που τους αξίζει. Το μόνο που με χάλασε, είναι πως αυτή η κυκλοφορία δεν βγει και σε βινύλιο, κάτι που δεν θα έπρεπε όντας στην Transcending Obscurity που φημίζεται για τις τρομερές εκδόσεις που κυκλοφορεί.
8/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
