Εδώ έχουμε το πρώτο εγχείρημα από τους Έλληνες Decembria. Μιας και δεν είχε τύχει να τους ακούσω ξανά στο παρελθόν και το ίδιο ίσως και μερικοί από εσάς, να σας παραθέσω λίγες βασικές πληροφορίες. Δημιουργήθηκαν το 2010, έχουν σαν βάση την Αθήνα και μέχρι σήμερα έχουν κάνει κάποια lives, ένα εκ των οποίων ήταν στο Schoolwave του 2012. Σαν επιρροές τους αναφέρουν μεταξύ άλλων μπάντες όπως οι Opeth, οι Tool, οι Nevermore και οι Porcupine Tree. Για να δούμε λοιπόν τι λέει το “My Lonely Hell”. Αποτελείται από τέσσερα κομμάτια, συνολικής διάρκειας σχεδόν 30 λεπτών. Ακούγοντάς το, είναι εύκολο να καταλάβουμε πως όσον αφορά τη δομή και την σύνθεσή τους, έκαναν μία μεγάλη και ενδιαφέρουσα προσπάθεια να τα κρατήσουν πλούσια σε εναλλαγές, ώστε να μην κουράζουν. Ουσιαστικά όμως, έχοντας ένα σχετικά ευρύ φάσμα επιρροών και χωρίς να τις έχουν συγχωνεύσει σε κάτι πιο ‘δικό τους’, αυτό που κατάφεραν είναι να φορτώσουν τα τραγούδια τους περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να μην έχουν ιδιαίτερη συνοχή. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι αν πάρουμε μεμονωμένα τα κομμάτια τους ή αν εστιάσουμε σε μικρότερα τμήματά τους, δεν θα βρούμε ωραίες ιδέες, απλά χρειαζόταν περισσότερη δουλειά και πιο πολύ ξεσκαρτάρισμα, για να αναδειχθούν καλύτερα. Μεγάλο αρνητικό της υπόθεσης είναι και τα φωνητικά. Ναι μεν ο τραγουδιστής έχει συμπαθητική χροιά, αλλά του λείπει η τεχνική και πάνω απ’ όλα έχει σοβαρότατο πρόβλημα στην προφορά του (κάτι που δυστυχώς το συναντάμε συχνά σε ελληνικές μπάντες, αλλά για κάποιο ανεξήγητο έχουμε μία τάση να το παραβλέπουμε). Ok, σίγουρα σε μία πρώτη προσπάθεια είναι αναμενόμενο να είναι εμφανείς οι επιρροές μίας μπάντας και πολλές φορές μάλιστα σε υπερβολικό, ίσως και ενοχλητικό βαθμό, όπως επίσης είναι λογικό να υπάρχουν λάθη. Η πορεία δείχνει πάντα αν θα καταφέρει να αποκτήσει δικό της χαρακτήρα και να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Είναι νωρίς για συμπεράσματα λοιπόν, εφόσον υπάρχουν μεν σημαντικές ατέλειες, αλλά από την άλλη έχουμε στοιχεία που υπόσχονται καλύτερα δείγματα στο μέλλον. Αρκεί μόνο να υπάρχει όρεξη για δουλειά και λίγο πιο ανεξάρτητος τρόπος σκέψης.
4/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
