Σήμερα θα ανηφορίσουμε μέχρι τη Σουηδία για να γνωρίσουμε τη μυστηριώδη μπάντα που ακούει στο όνομα Supreme Unbeing. Και λέω μυστηριώδη, καθώς υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου σχετικά με την ιστορία της αλλά και με τα μέλη της. Στην ιστοσελίδα τους διαβάζουμε πως ο προφήτης Zac Red, που ηγείται της μπάντας, αφού παρατηρούσε τον κόσμο για πολλά χρόνια, αποφάσισε να μαζέψει και άλλους προφήτες, ώστε να ρίξουν φως πάνω στην ύπαρξη μας μέσω βαριών riffs, εκπληκτικών σόλο και φιλοσοφικών στίχων. Ο Zac Red έχει αναλάβει το ρόλο του τραγουδιστή, ενώ οι άλλοι προφήτες είναι ο D. Vine στην κιθάρα, ο Al Mytee στα τύμπανα και ο Unknown στο μπάσο. Πρόσφατα η μπάντα απέκτησε και πέμπτο προφήτη, τον D. Sciple, στη ρυθμική κιθάρα.
Δεν ξέρω πότε ακριβώς σχηματίστηκε η μπάντα αλλά αν λάβουμε υπόψη ότι το πρώτο τους single κυκλοφόρησε το Μάιο του 2020, λογικά θα πρέπει να σχηματίστηκε αρχές του 2020 ή μέσα στο 2019. Μετά την κυκλοφορία πέντε singles, ήρθε τον περασμένο Οκτώβρη η πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “Enter Reality”. Πρόκειται για έναν ωραίο heavy metal δίσκο, ο οποίος έχει στοιχεία παραδοσιακού metal αλλά σίγουρα ο ήχος είναι αρκετά πιο δυνατός και πολλές φορές έχει και μια πιο μοντέρνα προσέγγιση. Επίσης, είναι αρκετά εμφανής η αγάπη τους προς τη μελωδία, αφού και τα τραγούδια τους είναι γεμάτα μελωδικά κοψίματα μετά από έντονα σημεία ή και γρήγορα ξεσπάσματα και υπάρχουν και ολόκληρα τραγούδια, όπως το “I Can’t Help You”, που πατάει όλο σε ρυθμούς μπαλάντας.
Τώρα, οι Σουηδοί επέστρεψαν παρουσιάζοντας μας τρία τραγούδια, υπό μορφή singles, που κυκλοφόρησαν το ένα μετά το άλλο. Και λέω «τρία τραγούδια» και όχι «τρία νέα τραγούδια», καθώς στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για νέα τραγούδια. Τα δύο πρώτα κομμάτια, το “Everything’s Unreal” και το “At The End Of The Day” είναι ουσιαστικά τα “Dreaming” και “Animals” αντίστοιχα, από το “Enter Reality”, απλά σε ακουστική και άκρως μελωδική εκδοχή. Το τρίτο κομμάτι, το “I Can’t Help You”, έχει τον ίδιο τίτλο όπως στον ολοκληρωμένο δίσκο και είναι σχεδόν το ίδιο με την αρχική σύνθεση, απλά παιγμένο ελάχιστα διαφορετικά.
Γενικά, ποτέ δεν έβλεπα με καλό μάτι είτε τις ακουστικές εκδοχές τραγουδιών (οποιουδήποτε μουσικού είδους, όχι μόνο στο metal) είτε τις ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων που θα έπαιζαν κομμάτια τους ακουστικά. Το θεωρούσα και το θεωρώ κάτι το εξαιρετικά ανούσιο. Οπότε και στην περίπτωση των Supreme Unbeing η άποψή μου δεν αλλάζει. Πρόκειται για την ανούσια επανηχογράφηση τριών κομματιών, σε μια γλυκανάλατη έκδοση, που δεν προσφέρει τίποτα. Θα μπορούσα να πω πως ίσως αυτά τα κομμάτια να απευθύνονταν στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της μπάντας αλλά με ενάμιση χρόνο ζωής και με ένα δίσκο δεν ξέρω αν έχουν καταφέρει ακόμα να αποκτήσουν τέτοιους οπαδούς. Ίσως απευθύνονται στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς της ακουστικής μουσικής, οπότε αν είστε τέτοιοι ρίξτε μια «αυτιά». Αν δεν είστε, απλά προσπεράστε.
4/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
