Από τις Η.Π.Α. και συγκεκριμένα από την Καλιφόρνια έρχονται αυτοί εδώ οι blacksters οι οποίοι δημιουργήθηκαν το 2008, με αυτό το EP να αποτελεί το τρίτο τους δισκογραφικό βήμα. Οι Αμερικανοί σε αυτήν την κυκλοφορία παίζουν κάποια ενδιαφέροντα θέματα και σίγουρα δεν είναι σαν την τυπική black metal μπάντα που συναντάμε σήμερα.
Υπάρχουν στοιχεία στο παίξιμο τους που θυμίζουν thrash και death metal ενώ αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι οι δυσαρμονίες που χρησιμοποιούν προκειμένου να χτίσουν ατμόσφαιρα. Αυτά τα στοιχεία μπορούν να τους πάνε μπροστά, αλλά δυστυχώς υπάρχει ένα πρόβλημα. Οι διάρκειες των κομματιών είναι αχρείαστα μεγάλες και το αποτέλεσμα είναι να προκαλούν κούραση.
Οι ιδέες ναι μεν είναι καλές αλλά είναι ολοφάνερο πως το συγκρότημα δεν ξέρει να διαχειριστεί αυτές τις διάρκειες και το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται πλήξη σχετικά γρήγορα. Έχουμε πολλές επαναλήψεις στα riffs και στη δομή και αυτό είναι εντάξει όταν το κομμάτι κρατάει τρία λεπτά. Όταν κρατάει έξι όμως, η συνεχής επανάληψη είναι πρόβλημα.
Και θυμίζω πως πρόκειται για EP. Που στο EP γενικά δεν πρέπει να βαριέσαι γιατί η διάρκεια είναι μικρή και εδώ πέρα ένιωσα ότι τουλάχιστον δύο λεπτά από το κάθε κομμάτι θα έπρεπε να λείπουν, οπότε μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος του προβλήματος. Είναι κρίμα να έχεις ιδέες, να ξεχωρίζεις και μάλιστα κατά πολύ από το μέσο όρο black metal σχημάτων που το πιο πιθανόν είναι να πάθουν ανεύρυσμα αν βάλουν δύο riffs στη σειρά, να έχεις μια καλή παραγωγή η οποία τονίζει τις ιδέες σου και να το χάνεις επειδή δεν ξέρεις πως να απλώσεις τα κομμάτια σου.
Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, χρειάζεται περισσότερη προσοχή στις συνθέσεις γιατί είναι ολοφάνερο πως λόγω έλλειψης προσοχής προήλθε αυτό το ατόπημα. Ελπίζω σε κάτι πιο συγκροτημένο μεταγενέστερα και εννοείται με μεγαλύτερη συνέπεια. Δεν είναι Mundial, να παίρνουμε κυκλοφορία κάθε τέσσερα χρόνια.
5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
