Δεν μπορώ να πω ότι είμαι μεγάλος οπαδός του heavy metal, δεν μου κινεί το ενδιαφέρον, συνήθως βατά και βαρετά κομμάτια χωρίς τίποτα το πικάντικο στη μουσική, αλλά το χειρότερο όλων, τα φωνητικά. Ω θεοί και μάγισσες κάντε κάτι για αυτούς που ξεπέρασαν τα 25 και τραγουδάνε ακόμα σε heavy metal μπάντες.
Το θέμα είναι ότι το ζουν έτσι μέχρι τα 40+ κοντά 50 χωρίς ντροπή, αλλά θα μου πεις μετά, άσε τον τρελό στην τρέλα του. Σε αυτήν την περίπτωση των Kat ωστόσο, μπορώ να πω ότι από τα πρώτα δευτερόλεπτα μου κίνησαν το ενδιαφέρον, το αυτί μου γύρισε σαν αυτό του κυνηγόσκυλου που στάμπαρε την μπεκάτσα. Το “The Last Convoy” ήταν τόσο διασκεδαστικό όσο ένα ακραίο σαββατόβραδο σε rock bar με ένα κάρο μπύρες και καλή παρέα (χωρίς να φοράει κάποιος όμως τζιν γιλέκο με κοντομάνικο από κάτω, τότε γίνεται saloon η φάση).
Πρώτο κομμάτι “Satan’s Nights” και ήδη νιώθεις σα να σε πιάνει το καλό κεφάλι και αυτήν την έκρηξη σεροτονίνης και αδρεναλίνης να ρέει μέσα σου. Μη μου δώσεις εμένα κομμάτι με solo κιθάρας βασισμένο στην πεντατονική κλίμακα, κατευθείαν να το λατρέψω. Κλασικοί heavy metal ρυθμοί στα περισσότερα κομμάτια του δίσκου: “The Last Convoy”, “Mind Cannibals”, και “Flying Fire 2020”. Το τελευταίο είναι επαναηχογράφηση από το προηγούμενο album τους “Without Looking Back”.
Παρατηρούμε επίσης για πρώτη φορά στα χρονικά της μπάντας μια συλλογή από διασκευές κλασσικών ασμάτων όπως τα “Highway Star” των Deep Purple, “Blackout” των Scorpions και “You Shook Me All Night Long” των AC/DC. Ιδιαίτερη κλίση στο ακουστικό κομμάτι του δίσκου με τίτλο “Dark Hole – The Habitat Of Gods” το οποίο δεν περίμενα να ακούσω και δεν θα κρύψω ότι λάτρεψα.
Αν είναι heavy metal cowboy, τότε αυτός ο δίσκος είναι το soundtrack της ζωής σου. Αν δεν είσαι, είναι πολύ καλό soundtrack για την έξοδο σου σε ανάλογο μαγαζί για να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου όπως προανέφερα.
5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
