Το Krautrock είναι το μουσικό ρεύμα rock και ηλεκτρονικής μουσικής με τάση στους αυτοσχεδιασμούς και τον μινιμαλισμό που εμφανίστηκε στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δηλώνω από τώρα πως δεν είχα ποτέ μου επαφή με το συγκεκριμένο είδος άρα και η κριτική αυτή θα γίνει από την οπτική γωνία ενός ανθρώπου που ασχολείται με σκληρότερο ήχο. Αυτόν τον ήχο παλεύει να αναβιώσει ο Κροάτης Niko Potocnjak μέσω της μπάντας του, Seven That Spells, που σχημάτισε το 2003. Η ενδέκατη δουλειά τους έχει τίτλο “The Death And Resurrection Of Krautrock: IO” και απ’ ότι άκουσα δεν ξεφεύγει πολύ από το στυλ που έχει υιοθετήσει το γκρουπ τα τελευταία χρόνια, στυλ το οποίο είναι έντονα επηρεασμένο από την μουσική τους συνάντηση με τους ψυχεδελικούς Ιάπωνες Acid Mothers Temple το 2007. Στο ζουμί τώρα, ομολογώ πως το άλμπουμ το βρήκα απίστευτα βαρετό. Αν και είναι αρκετά ικανοποιητικό ως προς την απόδοση των ήχων και την τοποθέτησή τους στον ευρύτερο καμβά, δεν μπόρεσα να βρω την ουσία των συνθέσεων. Με πρόσχημα την μουσική έκφραση, η μπάντα χρησιμοποιεί αρκετά τεχνάσματα που προσπαθεί να περάσει σαν υψηλή τέχνη βαθύτερου νοήματος, τα όποια όμως δεν είναι τίποτε παραπάνω για τεχνάσματα, για προπετάσματα καπνού που προσπαθούν να καμουφλάρουν την έλλειψη ταλέντου. Όπως τα αχρείαστα δύο ολόκληρα λεπτά στα οποία ακούγεται μόνο ένας τόνος τηλεφώνου που κλείνουν το “Burning Blood” ή το πρώτο κομμάτι “IN II” στο οποίο ακούγεται ένα και μοναδικό riff παιγμένο σε διαφορετικές ταχύτητες για σχεδόν έξι λεπτά. Δεν θεωρώ απαραίτητο και απαράβατο κανόνα να ακολουθήσουν κάποιες συμβατικές δομές, αλλά αυτό το πράγμα καταντά φάρσα. Κρίμα γιατί το “IO” και το υπόλοιπο “Burning Blood” είναι αρκετά όμορφα σαν κομμάτια κι ας έχουν πολλές επαναλήψεις και τεράστιες διάρκειες. Μόνο για fans του είδους.
5.5/10
Νίκος Κεφαλίδης
