Η Leah μας έρχεται από τον Καναδά και με την βοήθεια φίλων βγάζει τον καλύτερο ήχο που άκουσα ποτέ μου. Celtic fantasy metal με δόσεις από symphonic και folk. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ χαλάρωσα και ηρέμησα με αυτό που άκουσα. Βασικά θα μπορέσετε να το ζήσετε και εσείς γιατί επιβάλλεται να το ακούσετε!
Έχω μείνει άφωνη πραγματικά. Εδώ και αρκετή ώρα γράφω και σβήνω γιατί απλά χάνομαι σε αυτό που ακούω και γράφω ασυναρτησίες. Η φωνή της παιδιά είναι υπέροχη. Τόση γαλήνη ούτε όταν είδα το “Bohemian Rhapsody” δεν ένιωσα. Η κοπέλα είναι θεά απλά. Από όποια μεριά και να το πιάσω πάλι δυσκολεύομαι να εκφραστώ. Πρώτη φορά που παθαίνω κάτι τέτοιο με album. Μπορεί με το “Gaudete” να μην κατάλαβα και πολλά γιατί είναι στα φινλανδικά ή στα σουηδικά αλλά ακόμα και σε αυτό το ίδιο χαζοχαρούμενο ύφος είχα. Ό,τι και να πω θα είναι λίγο μπροστά στο μεγαλείο της. Αν αναλογιστούμε ότι βγάζει στην ουσία μόνη της τους δίσκους, γιατί η ίδια αναλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι, είναι πραγματικά από μόνο του αξιοθαύμαστο. Είναι μόνη της και κυκλοφόρησε τέτοιο πράγμα. Αυτή τη φορά δεν έχει διαμάντι. Ο δίσκος ολόκληρος είναι διαμάντι, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα τραγούδια του.
Έχω κάτσει και χαζεύω το εξώφυλλο και το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσο υπέροχο θα ήταν να βρίσκομαι στο χωριό που απεικονίζεται και όχι στο γραφείο. Χιονισμένο τοπίο, μέσα στα βουνά, με ελάχιστο κόσμο και τα ζώα του δάσους να πλησιάζουν τα σπίτια και στον ουρανό να βλέπεις το Βόρειο Σέλας. Εντάξει παιδιά πεθαίνω. Το θέλω τώρα και για πάντα. Κάπως έτσι νομίζω βρήκα ποια εκδοχή του metal λάτρεψα. Η τύπισσα “τα σπάει”, τέλος! Τέτοια albums θέλουμε βρε παλιοσατανάδες! Να φαίνεται ότι αγαπάτε αυτό που κάνετε, όχι ότι βαριέστε!
9.5/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
