Πολύ κακό για το τίποτα. Μόνο έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το ντεμπούτο των Αυστραλών Shatter Brain. Και ξέρετε κάτι; Είναι λίγο κρίμα που μου έκατσε αυτή η κριτική γιατί κάποιος άλλος συντάκτης πιθανώς θα εκτιμούσε την ασταμάτητη γκρούβα διάρκειας σαράντα λεπτών. Εγώ όμως δυστυχώς βαριέμαι. Περισσότερο από όσο αντέχω…
Αυτά τα grooves, με το (και καλά) επιθετικό υπόβαθρο (εμένα μου ακούγεται μάλλον χαρούμενο παρά επιθετικό), τη μίξη οργισμένων φωνητικών με σκισμένα αλλά και καθαρά, και την υποβόσκουσα αίσθηση επανάστασης του Facebook και του καναπέ (ε, μη βγούμε και στους δρόμους και πάθουμε καμιά θλάση) δε με άγγιζε, δε με αγγίζει και δε θα με αγγίζει ποτέ. Το όλο πακετάκι που προσφέρουν οι Shatter Brain είναι προσεγμένο. Καλή, δυνατή παραγωγή, καλό παίξιμο, συμπαθητικό εξώφυλλο στο πνεύμα της μουσικής (νομίζω πως αυτός που ανέλαβε το εξώφυλλο αγαπάει πολύ τον Ed Repka) και πάει λέγοντας. Προσωπικά όμως δε βρίσκω τίποτα, πέρα ελαχίστων διάσπαρτων σημείων εντός κάποιων τραγουδιών, που θα με έκανε να επιστρέψω στην ακρόαση του album.
Από την άλλη, όσοι αρέσκεστε στη μίξη death/crossover thrash με κύριο χαρακτηριστικό το ρυθμικό παίξιμο και την εναλλαγή φωνητικών, ρίξτε ένα άκουσμα, δε θα πάει χαμένο. Όσοι όμως ψάχνετε την καλά κρυμμένη μελωδία ακόμα και στις πιο ακραίες εκφάνσεις της μουσικής σας, τότε ο δίσκος αυτός δεν είναι για εσάς. Πάμε παρακάτω.
5/10
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
s[email protected]
