Το death metal είναι μία μουσική, η οποία όπως ξέρουμε δεν περιορίζεται από σύνορα, αλλά το ακριβός αντίθετο, είναι εξαπλωμένο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες πλέον και μάλιστα αυτό συμβάλει στο να βλέπουμε συχνά αν όχι συνέχεια αρκετές καινούργιες μπάντες και μάλιστα πολύ καλές μπάντες. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στους Γερμανούς Deserted Fear, μία μπάντα που πρώτο έκανε την εμφάνιση της το 2007, διανύοντας έτσι μια πορεία 4 χρόνων μέχρι και σήμερα, μέσα στα οποία έχουν βγάλει 2 κυκλοφορίες, ένα ομότιτλο demo το 2010 και έναν full length δίσκο, τον οποίο θα πούμε στην συνέχεια. Παρά τις γερμανικές τους ρίζες λοιπόν, το υλικό της μπάντας είναι εμπλουτισμένο από ένα ευρύ φάσμα επιρροών όπως είναι για παράδειγμα η Σουηδική και η Αμερικάνικη σκηνή. Η ασφυκτική δυσωδία του θανάτου, η σαπίλα και η απέχθεια γενικά για ότι κινείται, είναι αυτό ακριβός που πραγματεύεται το “My empire” σαν δίσκος, με αρκετές old school brutal, επιρροές από μπάντες όπως είναι οι Asphyx και οι Dismember, όσον αφορά τον τομέα του riffing style που χρησιμοποιούν οι Fabian και Mahne ως κιθαρίστες τις μπάντας. Επίσης, υπάρχει μια κάπως μικρή πολωνική χάρη στον ήχο, καθώς η φωνή του τραγουδιστή Mahne είναι παρ’ όμοια με την φωνή του Nergal όταν κάνει εκείνα τα βαθιά υγρά vox που όλοι γουστάρουμε και ακόμα στα ουρλιαχτά του μπορώ να πω ότι θυμίζει καθαρότατα Asphyx. Με λίγα λόγια, τα απόλυτα death metal vocals που έχω ακούσει τελευταία. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν επίσης μικρές επιρροές από σουηδικό death metal, πράγμα το οποίο έχει “μολύνει” όλο το άλμπουμ με ένα σορό φανταστικά riffs, διασφαλίζοντας έτσι το γεγονός, ότι η old school σκηνή δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η σουηδική επιρροή είναι ιδιαίτερα έντονη με την πομπώδη ήχο από τις κιθάρες, και τις αντιθέσεις, μέσα από τις επιβλητικές συνέσεις που δημιουργούν μία ατμόσφαιρα χάους, με τρανή απόδειξη τα κομμάτια “Nocturnal flags” και “Pestilential” . Δεν υπάρχει σχεδόν καμία ευκαιρία για τον ακροατή να καταφέρει να πάρει ανάσα, καθώς το “Empire” είναι σχεδόν ένα πλήρες εκρηκτικό album, από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμη και στα ελαφρώς πιο αργά κομμάτια όπως το “The black incantation”. Ο drummer Simon συμπληρώνει το lineup της μπάντας, κάνοντας αισθητή την παρουσία του στον δίσκο με το επιβλητικό και εξαγριωμένο παίξιμο του. Ακόμα, αν και δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα τεχνικό ή επιδεικτικό, αυτός ο δίσκος καταφέρνει άριστα να πρεσβεύσει τον extreme metal ήχο, και αυτό δεν το πετυχαίνει μόνο από το παίξιμο, αλλά και από το songwriting της μπάντας, το οποίο αποτελείται από ισχυρά κομμάτια που ραπίζουν τα αυτιά των ακροατών αδυσώπητα, το ένα μετά το άλλο, προσαρμοσμένα σε θέματα όπως είναι ο πόλεμος, η βία και η καταστροφή (με καλό παράδειγμα το κομμάτι “Field of death”, το οποίο δίνει έτσι ένα πολύ πολεμικό και marching ύφος). Έτσι λοιπόν έχουμε έναν ισχυρό συνδυασμό που έχει την δυνατότητα να αρπάζει την προσοχή του ακροατή από το πρώτο άκουσμα. Για το συγκεκριμένο full length των Deserted Fear, έχω να πω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο album, εμπλουτισμένο με τις καλύτερες και πιο βαρβάτες επιρροές από τον χώρο της death metal σκηνής, με χρονική διάρκεια περίπου 44 λεπτά είναι ότι καλύτερο άκουσα το τελευταίο διάστημα όσον αφόρα κυκλοφορία σχετικά νέας μπάντας. Η απρόσκοπτη συγχώνευση της μεγάλης ποικιλίας των επιρροών που έχει επίσης αυτό το album, συνδυάζει τέλεια το παλιό καλό old school death metal, παιγμένο με μία κάπως πιο αμερικάνικη παραγωγή, πράγμα το οποίο είναι βέβαιο ότι θα ευχαριστήσει κάθε οπαδό του death metal, και ιδιαίτερα τους οπαδούς της ολλανδικής ή σουηδικής σκηνής.
9/10
Δημοσθένης Βαρίκος
