Ένα κοινό μυστικό που κυκλοφορεί στη metal κοινότητα περιγράφει την απίστευτη προσαρμοστικότητα και αφομοίωση που εμφανίζουν οι Σουηδοί, όσον αφορά τις μουσικές φόρμες. Καταφέρνουν δηλαδή να παίρνουν οποιοδήποτε στυλ και να το “κάνουν” δικό τους, λες και γεννήθηκαν με αυτό μέσα στο αίμα τους. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτού, είναι οι καταπληκτικοί, αλλά παρόλα αυτά άγνωστοι σχετικά, Diablo Swing Orchestra. Παρακολουθώντας τους από το πρώτο τους άλμπουμ “The Butcher’s Ballroom”, μέχρι και σήμερα δε σταματάνε να με εντυπωσιάζουν. Το τρίτο τους πλέον άλμπουμ – με τον καταπληκτικό τίτλο – “Pandora’s Pinata”, είναι για τον ανυποψίαστο ακροατή μια τεράστια δόση πλουραλισμού. Χωρίς να μπορεί κάποιος να του προσδώσει τα χαρακτηριστικά μιας συγκεκριμένης ταμπέλας, ένας κοινός παρανομαστής για όλα τους τα κομμάτια θα μπορούσε να είναι το avant garde. Από εκεί και πέρα έχουμε μια πληθώρα μουσικών στυλ, που όλα μαζί αντί για αχταρμά, βγάζουν μια μοναδική ομοιογένεια. Πρέπει κάποιος να το ακούσει για να καταλάβει για τι ακριβώς μιλάμε. Η μπάντα είναι δεμένη όσο δε πάει και μπορεί να αλλάζει ύφος κατά το δοκούν. Από τη μια να έχουμε απίστευτη metal ενέργεια και δυναμισμό και από την άλλη να πέφτουν οι ρυθμοί σε πιο ανάλαφρες φόρμες. Το κλου του μοναδικού τους στυλ για μένα είναι η απόλυτα πετυχημένη χρήση των χάλκινων πνευστών. Το σφιχτό rhythm section κρατάει τα μπόσικα, ενώ οι φωνές αλλάζουν χρώμα όποτε το ορίζει η περίσταση. Προσωπικά τους θεωρώ αυτή τη στιγμή τη καλύτερη Σουηδική μπάντα και ελπίζω με αυτό το άλμπουμ να αναδειχτούν γιατί τους αξίζει πραγματικά. Ανακαλύψτε τους!
9/10
Γιώργος Τσινάνης
