Πολύ μπερδεμένο αυτό που άκουσα από τους Rylos. Το μπέρδεμα μου δεν μου το έλυσε καν η παρουσίαση του “Solarworks Pt. 1” που είχε γίνει από άλλο συνάδελφο στο περιοδικό μας. Αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι αφού μπορούν τέτοια συγκροτήματα να έχουν συμβόλαια, μπορούν όλα τα συγκροτήματα να έχουν συμβόλαια.
Χάζεψα λίγο στο Bandcamp του συγκροτήματος που περιλαμβάνει μια πληθώρα από κυκλοφορίες, κυρίως singles, σχεδόν όλες με εξώφυλλο ένα καρότο. Δηλαδή σοβαρά τώρα; Λυπάμαι αλλά έχω δει κολεγιακό χιούμορ ανωτέρω από αυτό εδώ. Ας το προσπεράσω όμως αυτό και ας πάμε στα της μουσικής.
Το άκουσα, το ξανάκουσα. Τι μου έμεινε στο τέλος; Ένας αχταρμάς. Λίγο rock, λίγο punk, λίγο πιο κλασικό metal. Όλα στο μπλέντερ. Φωνητικά που στο πρώτο πέρασμα δεν ήμουν σίγουρος για το αν ήταν άντρας ή γυναίκα (αν και μου είναι αδιάφορο αυτό). Το αστείο είναι ότι έχουν κάποιες καλές στιγμές διάσπαρτες στο album. Για παράδειγμα το “Pistus” είναι αρκετά κλασσικό σαν μόρφωμα με ωραίες μελωδίες στις κιθάρες. Επίσης το “The Burden” είναι καλοπαιγμένο καθαρόαιμο rock. Όμως οι αλλαγές από κομμάτι σε κομμάτι αλλά ακόμα και μέσα στα κομμάτια προσωπικά με απώθησαν από το όλο άκουσμα.
Έχω την αίσθηση ότι οι Rylos δεν παίρνουν σοβαρά τον εαυτό τους και δεν βλέπω τον λόγο να το κάνω εγώ για αυτούς. Θα το συνιστούσα σαν ακρόαση για όσους από εσάς σας ενδιαφέρουν οι περίεργοι (όχι όμως πάντα επιτυχημένοι) πειραματισμοί. Οι Rylos φαίνεται να έχουν την μαγιά και τα σωστά υλικά αλλά ως εκεί, σε καμία περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που προσωπικά θα περίμενα από τον συνδυασμό αυτών των δύο.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
